Բայց, «վսյո տակի», ո՞վ բերեց Նիկոլին

«Բայց, վսյո տակի, ո՞վ բերեց Նիկոլին» էս իդիոտ հարցը հավակնում է դառնալ մեր բարդակ ժամանակների թոփ մեկ հարցը։

Ո՞վ ասես՝ էսօր էս հարցի շահառուն է իրեն համարում ու յուրաքանչյուրը օբյեկտիվորեն կարծում է, որ ինքը բարոյական իրավունք ունի էս հարցը հնչեցնելու եւ ստանալու «իսչերպայուշչի» պատասխան։

«Ո՞վ բերեց Նիկոլին» հարցը, ոնց հաշվում եմ, արդեն էնքան է տրվել, որ անգամ Beatles-ի Imagine-ը էդքան չի հնչել։

Եւ այսպես, իմ հպարտ ու դուխով հայրենակից, որ ուզում ես հասկանալ, թե ո՞վ բերեց Նիկոլին։ Մոտեցիր լոգարանի կամ ննջասենյակի քո հայելուն ու մի պահ շատ ուշադիր նայիր։

Ու կտեսնենս նրան, ով բերեց Նիկոլին։ Հետո նորից նայիր հայելու մեջ ու նորից կտեսնես էն մարդու դեմքը, ով 2018-ին վրնջալով փողոց էր փակում, ադրենալինի պերեդոզից միզում էր հենց ասֆալտին, ինչպես որոշ քպ-ական բեզկոմպլեքս կնիկներ, ջարդած «Մոսկվիչի» բագաժնիկին բարձրացած՝ կաղկանձում էր «դըմփ-դըմփ-հու» ու տան շաքարավազի ամանը արդեն դատարկել էր, որ նախկինների թալանի փողերի իր փայը դարսի մեջը։ Էդ ամանը, ի դեպ, մինչ օրս դատարկ է։

Իմ հպարտ ու դուխով հայրենակից, մի հատ էլ գնա միջանցք ու էնտեղ էլ նայի հայելու մեջ, մի քիչ ուշադիր նայիր ու կտեսնես այն կենդանուն, ով վիժվածքների կազմակերպած՝ ողջ մարդկանց թաղումներին, իսկ իրականում՝  սատանայական օրգիաներին, ռեխը բաց պարում էր։

Ու դու, իմ հպարտ եւ դուխով քաղաքացի, կհասկանաս, որ Նիկոլին բերել ես դու, հենց դու։

Ու եթե կոնչեննի ախուրյանցի Անո չես, հետ դառ ու թքիր այդ հայելու մեջ։

Ես իմ բաժին հայելու վրա վաղուց թքել եմ։

Նաիրա Զոհրաբյան