Թող Նիկոլն ամուր բռնվի ու Աստված կանչի, որ մեր ձեռքը չընկնի

«Հրապարակի» զրուցակիցը Արցախյան 44-օրյա պատերազմում հերոսաբար զոհված Արման Օհանջանյանի մայրն է` Ելիզավետա Օհանջանյանը:

- Տիկին Ելիզավետա, միանալո՞ւ եք Բագրատ սրբազանի գլխավորած շարժմանը:

- Ես միացած եմ, համոզված եմ հոգևորը հաղթելու է նեռին, կասկած չունեմ, Աստված մեզ հետ է:

- Այսօրվա շարժման ու 2018-ի թավշյա հեղափոխության տարբերությունը ո՞րն է:

- Բագրատ սրբազանի հագևոր աշխարհից է, նա Աստծո աղոթքով ու հովանավորությամբ է: Ես այսքան ժամանակ հույսս ոչ մի մարդու վրա չեմ դրել, իմ հույսն Աստված է: Հիմա Աստված սրբազանի միջոցով մարդկանց արթնացնում է: Ես վերջերս Կիրանցում էի, զրուցել եմ սրբազանի հետ ու մի բան հասկացել. Մարդիկ սկսեցին գիտակցել իրավիճակի լրջությունը, երբ ցավը իրենց հասավ: Հասավ մարդկանց դռներին ցավը, միայն նոր հասկացան, թե սա ինչ խաղ է խաղում: 2020 թվականին, երբ որդուս կորցրել էի արդեն խնդրեցի մարդկանց լսել ինձ, որպեսզի իմ բախտին չարժանան, մարդիկ ինձ չլսեցին, Արցախն էլ տվեցին, նորից անտարբեր էին, հիմա ուխտը բոլորի դռանն է չոքել: Զգում եմ` մարդիկ վատ են զգում իրենց սխալ ընտրության համար:

- Իսկ ի՞նչ սպասելիքներ ունեք այս պայքարից:

- Նիկոլ Փաշինյանը իշխանությունը հեշտ չի զիջելու և ամեն ինչի գնալու է: Եթե նախկին իշխանությունն անցնցում իշխանություն տվեց սրանց, Նիկոլը հաստատ նույն կերպ չի վարվելու, վստահ եմ, բայց չենք վախենում: Պայքարելու ենք: Հազար անգամ ներողություն եմ խնդրում իմ այս խոսքի համար, բայց 2018-ին ավելի լավ կլիներ մի 100 հոգի վնասվեր, բայց այդ հեղափոխությունը տեղի չունենար: Մեր տղերքին արդարություն պարտք չէինք մնա: Հիմա ես իմ տղային կյանք ու արդարություն եմ պարտք….

- Նիկոլ Փաշինյանը սպառնում է, որ եթե հող չհանձնենք, պատերազմ է լինելու նորից:

- Իբր ե՞րբ պատերազմ չի: Հերիք չէ՞: Մինչև ե՞րբ կարող ենք վախը սրտներումս ապրել: Ոչ մի պատերազմ էլ չի լինի, թուրքը միշտ էլ արժանապատիվ հայից վախեցել է: Թուրքը նման դավաճան հայերից չի վախենում միայն, բայց իսկական հայերից սարսափում է: Հայը երբ դանակ է վերցնում, թուրքն իր ճանապարհը պետք է փոխի:

- Որպես հերոսի մայր՝ ի՞նչ խոսք կուղղեք հայ ժողովրդին:

- Արդեն երբ բանը բանից անցել էր, մի կոչ արեցի, չնայած այն ժամանակ դեռ պատերազմ էր, բայց կոչս առաջին հերթին մայրերին էր ուղղված: Ես խնդրեցի, որ Աստծո հովանավորությամբ որդիներին պատերազմ ուղարկեն, հույսով, որ սա մեր վերջին պատերազմն է լինելու: Այսօր ուզում եմ մեր ժողովրդին ասել, որ թեպետ սա ռազմի դաշտ չէ, սակայն սա էլ նեռի դեմ պատերազմ է ու ինչ էլ որ լինի, եկեք չվախենանք: Ավելի լավ է մեռնել արժանապատիվ, քան ապրել այսպես:

- Իսկ զոհված զինծառայողների ծնողները միահամո՞ւռ են այս հարցում, թե՞ այստեղ ևս իշխանություններին հաջողվեց պառակտում մտցնել:

- Պառակտում միշտ էլ մտցրել են և կան ծնողներ, ովքեր սրանց ենթակայության տակ են. մեկին` փող, մեկին` պաշտոն, մեկին` չգիտես ինչ, սակայն այսօր պայքարող ծնողները շատացել են: Թող Նիկոլն ամուր բռնվի, ու Աստված կանչի, որ մեր ձեռքը չընկնի, որովհետև մենք էլ կորցնելու ոչ մի բան չունենք: Մենք նույնիսկ նրա մահը չենք ուզում, ուզում ենք կապել հրապարակում` մի ցցի վրա, որ եկողները տեսնեն այդ հայ ազգի ամոթին, հայ ազգի խորտակված նավի նավապետն է….