ՄԱԿ-ի հայտարարությունը ցույց է տալիս, որ դա իրեն սպառած կառույց է

Ադրբեջանական վայրագությունների հետևանքով արցախահայերը ենթարկվեցին տարատեսակ ճնշումների, ոմանք դաժանաբար սպանվեցին ազերիների ձեռքով, շատերը բռնեցին գաղթի ճանապարհը, ոմանք հայտնվեցին գերության մեջ: Այս ամենին զուգահեռ ՄԱԿ-ի դիտորդները հոկտեմբերի 1-ին Ստեփանակերտ են այցելել և արձանագրել, որ ադրբեջանցիները հայերին չեն հալածում, չեն սպանում, չեն սադրում, անգամ չեն էլ ստիպել լքել իրենք տները: Հայաստանի երբեմնի ակտիվ քաղհասարակությունն այս առիթով լուռ է: Թեպետ Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը երեկ «Հրապարակին» հայտնեց, որ իրենք ակտիվորեն աշխատում են այդ ուղղությամբ, դիմում են տարբեր միջազգային կառույցների, սակայն մենք այդպես էլ չգտանք քաղհասարակության ներկայացուցիչների արածի ապացույցները, թե կոնկրետ որ կառույցներին են դիմել, ինչ են արել:

Զրուցել ենք իրավապաշտպան Զարուհի Հովհաննիսյանի հետ:

- Տիկին Հովհաննիսյան, ի՞նչ քայլեր են արվում ադրբեջանական վայրագությունները բարձրաձայնելու ուղղությամբ: Ադրբեջանիցներն առևանգել են Արցախի նախկին նախագահներին, պետական, ռազմական գործիչների: Այս ուղղությամբ Դուք ձեր անելիքը չե՞ք տեսնում, չե՞ք ցանկանում դիմել միջազգային գործընկերներին:

- Միջազգային գործընկեների հետ ավելի շատ մյուս կառույցներն են զբաղվում, այս պահին ես չեմ կարող այդ ուղղությամբ աշխատել, ես ավելի շատ հումանիտար ուղղությամբ եմ աշխատում: Իմ մասը դա է:

- Ինչո՞վ է պայմանավորված այդ մոտեցումը: Ինչո՞ւ եք շեշտադրում հումանիտար օգնությունը:

- Որովհետև շատ մարդիկ դրա կարիքն ունեն` էս պահին, էստեղ: Դա կարող եմ անել:

- Գերիներն օգնության կարիք չունե՞ն:

- Դե մյուսները զբաղվում են դրանով: Կան պրոֆեսիոնալ կառույցներ:

- Ո՞ր կառույցներն են:

- Չեմ կարող ասել: Չգիտեմ, կար Մարդու իրավունքներ առանց սահմանափակումների ՀԿ-ն, որը մշտապես զբաղվել է հենց գերիների հարցերով: Սաքունցը, Սիրանուշ Սահակյանը…. նրանք են այդ հարցերով զբաղվում: Իրենք պրոֆեսիոնալներ են: Մշտապես լավ իմացել են ինչ անել:

- ՄԱԿ-ի դիտորդներն արձանագրել են, որ Ղարաբաղում ազերիները որևէ վայրագության չեն դիմել, մարդկանց չեն սպանել, չեն տեղահանել: Չե՞ք ցանկանում միջազգային գործընկեր կառույցներին ներկայացնել իրականությունը: Լավ գերիներին մի կողմ թողնենք, իսկ արցախցի սպանված մանուկների հարցը…. Այդ մասին և՞ս չեք խոսելու:

- Ես չեմ ուզում մեկնաբանել այս անիմաստ և գուցե իրեն սպառած կառույցների հայտարարությանը:

- ՄԱԿ-ն իրեն սպառած կառո՞ւյց է:

- Այո, այո: ՄԱԿ-ի հայտարարությունը ցույց է տալիս, որ դա արդեն սպառված կառույց է: Այդպիսի հայտարարություններ անելու համար ուղղակի պետք է աչքերն ու ականջները փակած լինեն:

- Այսինքն` Արևմուտքը և՞ս իրեն սպառել է այստեղ:

- Միջազգային կառույց է: Մեզնից սկսած, Ռուսաստանով վերջացրած` ՄԱԿ-ի անդամ են: Դա արևմտյան կառո՞ւյց է: Չեմ կարող ասել, թե դա ինչ կառույց է:

- Անգամ երեխաներ սպանվեցին Ղարաբաղում...

- Դե ես հետևում եմ, Յունիսեֆը ոչ մի ձայն չի հանում: Այդ կառույցները կոչված են երեխաների իրավունքների պաշտպանությանը: Նախորդ պատերազմներում ևս շատ անհաղորդ էին, հիմա` նույնպես: Չեմ էլ ուզում անդրադառնալ անգամ:

- Բայց գուցե չեք դիմում, դրա համա՞ր են այդքան անհաղորդ:

- Այսինքն` ո՞վ դիմի, դա իրենց մանդատն է: Ո՞վ պիտի դիմի: Ինձ ո՞վ է դիմում, որ ես անում եմ իմ աշխատանքը: Եթե կան այդ կառույցները, չաղ աշխատավարձերով, ո՞վ պետք է դիմի:

- Նշում եք, որ հումանիտար հարցերով եք զբաղվում: Ի՞նչ աշխատանքներ են դրանք:

- Լայնածավալ աջակցություն է տրվում` որոշ մարզային կենտրոններով: Հայաստանում տեղահանվածների տվյալներ են հավաքագրվում, որպեսզի մարդկանց տրամադրվի հագուստ, հիգիենայի պարագաներ և այլն: