Հատկապես գրաքննության վերացումն եմ կարեւորում

Մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը սահմանադրական բարեփոխումների քարոզչական գործընթացին ներգրավված է որպես քաղաքացի, այլ ոչ որպես կառավարության անդամ:

Թե ինչու, պարզեցինք նախարարի հետ զրույցում:

- Տիկին Պողոսյան, Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնած սահմանադրական բարեփոխումների քարոզչական գործընթացն ակտիվ փուլում է, նախարարական կորպուսը ներգրավված է քարոզչության ընթացքին, Դուք ե՞ւս ներգրավված եք:

- Ներգրավված եմ այնքանով, ինչքանով որ ցանկացած քաղաքացի:

- Իսկ որպես կառավարության անդա՞մ, որովհետեւ քաղաքացիները, ինչպես նաեւ մշակութային գործիչների մի ստվար հատված, հիմնականում անտարբեր են կամ դեմ:

- Այսինքն, ի՞նչ ձեւով ներգրավված լինեմ: Բնականաբար, իրազեկում լինում է այնքանով, որ ասում ենք՝ կա Սահմանադրություն, որ յուրաքանչյուր հայ մարդ պետք է կարդա․ ընդամենը այդքանը, բայց ընտրելու եւ որոշում կայացնելու իրավունքը ցանկացած մարդունն է: Յուրաքանչյուր մարդ, ի վերջո, պետք է հասկանա, չէ՞, իր ընտանիքում ինչպիսի որոշում կայացնի: Հատկապես, որ մշակույթի ոլորտն այնպես չի, որ փորձես ղեկավարել մի գծով ու, ասենք, կարողանաս ինչ-որ մի բան թելադրես: Բոլորը մտածող մարդիկ են, իրենց սեփական կարծիքն ունեն, եւ կարծում եմ, որ ամեն մեկն իր խղճի համաձայն իր քվեարկությունը կիրականացնի: Իսկ ընդհանրապես ես չեմ հաշվում՝ ով դրական կարծիք ունի, ով բացասական, եւ չկա էլ չափման միավոր՝ որքան են դեմ, որքան կողմ:

- Մշակութային հաստատություններում հանդիպումներ ունեցե՞լ եք կամ զրուցե՞լ եք ղեկավար կազմերի հետ, թեկուզ իրազեկման առումով:

- Ոչ:

- Մշակույթի ոլորտում կան բազմաթիվ ներկայացուցիչներ, որոնք անտարբեր չեն համապետական ընտրությունների նկատմամբ, ավելին՝ նրանք աջակցել են իշխանություններին ու իրենց դիրքորոշումներով փորձել…

- Նորմալ է, բա մտավորական են, իհարկե, չպետք է անմասն մնան, հասարակության մտավոր հատվածն է, իհարկե, իրենք իրենց խոսքը պետք է ասեն ու ասում են, ես հեռուստացույցով լսում եմ. մեկն ասում է՝ լավ է, մյուսը՝ վատ է, երրորդը հարցեր է բարձրացնում:

- Հավանաբար չլսեցիք, ես նկատի ունեի՝ միշտ եղել են խմբեր, որոնք իշխանություններին են աջակցել, ինչը հանրաքվեի դեպքում այդքան էլ ակնհայտ չէ: Ըստ Ձեզ, ինչո՞վ է պայմանավորված մտավորականության պասիվությունը:

- Ես չեմ զգում, որ պասիվ են, Դուք ո՞նց եք զգում նրանց պասիվությունը, ինչի՞ց է երեւում, որ պասիվ են:

- Ակտիվ քարոզչությանը չեն մասնակցում, «այո» չեն քարոզում:

- Ես ինչքան տեսնում եմ, բոլորն էլ մասնակցում են, կարծիք հայտնելն արդեն որոշակի դիրքորոշում է: Հիմա մենք նույնությամբ կարող ենք ասել՝ ինչո՞ւ է «ոչ»-ի կողմն այսպես:

Իրականում ես կարծում եմ, որ առողջ գործընթաց է ընթանում, առողջ քննարկումներ, մեկը կարող է ինչ-որ բանում համոզվել է, մյուսը համոզվելու կարիք ունի, երրորդն ինքն է փորձում համոզել, այդ գործընթացները մեր հասարակությունում գնում է, եւ դա նորմալ է: Իսկ պարտադրանքով մտավորականը կարծիք չի ձեւավորում, ճիշտ հակառակն է անում։

- Իսկ ի՞նչ է տալու նոր Սահմանադրությունը մշակույթի ոլորտին:

- Դուք արդեն իմ անձնական կարծիքն եք հարցնում: Ես կարծում եմ, որ ժամանակին արդեն ընդունված Սահմանադրությունը շատ կարեւոր դրույթներ մշակույթի մասով ամրագրել է, եւ կարծում եմ, որ ամենակարեւոր դրույթը, որ մեր երկրի համար շատ կարեւոր նշանակություն ունի, դա ստեղծագործական ազատության խնդիրն է, որը, ի դեպ, մեզ մոտ հստակ լուծված խնդիր է, եւ այդ երաշխիքը մշտապես եղել է: Ստեղծագործողի կողմից իրականացված գործընթացների մեջ պետությունը երբեք միջամտություն չունի:

- Որովհետեւ հիմա ծանոթ-բարեկամ, քավոր-սանիկ սկզբունքն է գործում բոլոր օղակներում, եւ ամեն ինչ վերահսկելի է:

- Ոչ, չկա նման բան: Հատկապես գրաքննության վերացումն եմ շատ կարեւորում, ֆիլմերի կուպյուռ անելը եւ այլն, մենք վաղուց արդեն հրաժեշտ ենք տվել այդ ամենին, ի տարբերություն շատ երկրների, որտեղ մինչ օրս պահպանվել է: Ես կարծում եմ, որ դա մեր անկախության ամենամեծ ձեռքբերումն է, որովհետեւ եթե հիշենք, թե ինչ համակարգից տեղափոխվեցինք անկախ Հայաստան եւ ինչ մոտեցումներից հրաժարվեցինք, ես կարծում եմ, որ դա պետք է գնահատենք:

- Այսինքն, նոր Սահմանադրությունը մեծ հաշվով նոր բան չի՞ տալու Ձեր ղեկավարած ոլորտին:

- Գիտեք… հիմնարար դրույթները հին Սահմանադրությամբ էլ էին լավ ամրագրված, այսինքն՝ որ պետությունը որոշակի հոգածություն է կրում որոշակի հատվածներում: