Իշխանությունը մեղավորներ է փնտրում եւ պատժիչ գործողությունների անցնում

Սթրեսի մեջ հայտնված, լավ լուրերի ու հաղթանակի կարոտ մեր հասարակությանը կարելի է հասկանալ։ Ռազմի դաշտից երիտասարդների դիակներ են գալիս, մարդիկ անգամ եթե որեւէ ինֆորմացիա չունենան, ակնհայտ է, որ մերոնք նահանջել են ու հասել Շուշիի տակ։ Արայիկ Հարությունյանի տանջված լավատեսությունից անգամ հասկանալի է, որ իրավիճակը լուրջ է եւ խոսվում է Շուշին պահելու «հույսերի» մասին։ Էլ չեմ ասում, քիչ թե շատ մտածելու ունակություն ունեցող մարդը Նիկոլ Փաշինյանի հայտնի լայվից ու «ցավոտ փոխզիջումներ», «կապիտուլյացիա» բառերից կհասկանար, թե ինչ է իրականում կատարվում ռազմաճակատում, որքան էլ Արծրուն Հովհաննիսյանը թշնամուն ջախջախելու եւ հերթական տեխնիկան «զգետնելու» մասին լուրեր հրապարակի։

Բայց, ինչպես ասում են, հույսը վերջինն է մեռնում եւ մարդիկ սպասում են, որ մեկ ամիս շարունակ իրենց մատուցած ստերը՝ Արծրուն Հովհաննիսյանի բերանով, իրականություն են դառնալու․ հաղթելու ենք, հետ ենք բերելու ազատագրված տարածքները, թուրքին պարտադրելու ենք խայտառակ պարտություն եւ Արցախի կարգավիճակի ամրագրմամբ խաղաղություն է հաստատվելու։ Ամենաանուղղելի լավատեսներն ու իրականության վրա աչք փակողները, բնականաբար, կարծում են, որ իրենց ամեն օր ստերով կերակրող Արծրուն Հովհաննիսյանն իրենց բարեկամն է՝ իրենց հերոսը, իսկ ճշմարտության մասին ակնարկ անողները, մասնավորապես, մամուլն՝ իրենց թշնամին։ 

Սա ընդամենը մարդկային հոգեբանություն է։ Բայց ի՞նչ ասես այն լեշակերների, այն պաթոլոգիկ ստախոսների, այն մանիպուլյատորների, մարդկանց դժբախտության վրա հերոսացողների, մարդկաց գլխի տակ փափուկ բարձ դնողների, խաբեբայությամբ իրականությունը թաքցնողների մասին, որոնք գիտեն իրականությունը, բայց ստում են, որ որքան հնարավոր է հեռացնեն հատուցման պահը ու երկարաձգեն իշխանության վայելքը։ Ինչի՞ հույսով՝ կհարցնեք։ Հրաշքի։ Հույսով, որ Ռուսաստանը չի թողնի, Բայդենը օգնության կհասնի․․․ վերջապես՝ Աստված մեզ մենակ չի թողնի։ Չէ որ մենք իր ստեղծածն ենք։

Այսօր ՊՆ ու պատերազմի խոսնակ դարձած Արծրուն Հովհաննիսյանը բառի ուղղակի իմաստով հարձակվել է «Հրապարակի» վրա, իր շուրթերից հաղթանաի մասին լսել փափագող խեղճ մարդկանց հանել մեր դեմ։ Ինչ որ բան է բարբաջել ապրիլյան պատերազմի մասին։ Հավանաբար, դա զենք-զինամթերքի մասին բացահայտումների շարքից է, որը «միայն ինքը գիտի» ու ինքն է հիշում։ Բայց դա էլ չի կարեւոր, ամենակարեւորը՝ հուզվել է մեր լուրի մեջ իրեն վերաբերվող մի տողից, որ գրել ենք՝ իրականության չհամապատասխանող լուրերով է մեկ ամիս շարունակ կերակրել հասարակությանը։ Իսկ մեր խաբված ժողովուրդն էլ կարծել է, թե հայրենիքի մասին մտահոգությունից է նման ստատուս գրում։ Ոչ, պարզ անձնական շահ է, գումարված՝ իշխանություններից ստացած հրահանգ։ Իշխանություն, որը չի մարսում այն, որ անգամ այս նեղ պահին մենք չենք խաբում ու մոլորեցնում հանրությանը եւ փորձում ենք բազում սահմանափակումների պայմաններում ճշմարտությունը ներկայացնել մեր ընթերցողին, նրան մտածելու հնարավորություն տալ։

Արծրունհովհաննիսյաններին՝ որպես պատժիչ գործիք ու ճշմարտությունը խեղաթյուրող խոսափող օգտագործող իշխանությունները լավ կլիներ իրենց ողջ միտքն ու էներգիան ծառայեցնեին ռազմի դաշտում իրավիճակը փոխելուն եւ մտածեին, թե ինչ են անելու պատերազմից հետո՝ երբ սահմանափակումները վերացվեն եւ մարդիկ կարողանան պատմել, թե ինչ կատարվեց եւ ինչպես հասանք այս օրվան։