Արցախում սկսվել են խմորումներ, այդ հակասությունները հասել են արդեն պիկին

Արցախում սկսվել են խմորումներ, որոնք ունեն ներիշխանական ազդեցության կիսման կամ ավելի ճիշտ Արցախի գոյության տարբեր պատկերացումների բնույթ: Այդ հակասությունները հասել են արդեն պիկին: Զարմանալի չէ, սա մի վիճակ է, երբ ծանրագույն մարտահրավերներին առաժմ դիմադրում են կատարելապես միայնակ և Հայաստանի կողմից լքված:

Համոզված եմ, որ շատերը զուտ Լաչինի միջանցքի ապաշրջափակումը կարող են որպես քաղաքական կռվան վաճառել և պայմանավորել Ռուբեն Վարդանյանի գործոնով և այդ բեռը թողնել նրա քաղաքական և մարդկային խղճին: Եթե դա այդպես է, ապա միջանցքի թե փակման և թե բացման հարցը սինխրոնիզացվել է Բաքվի և Երևանի միջև համատեղ: Ավելին, նոր Պետնախարարը այս սինխրոնիզացիայի ֆոնին դարձել է օտար մարմին և ունի սինխրոնիզացիան խափանողի ֆունկցիա:

P.S. Սպասում եմ, թե Բայրամովի կարծիքը՝ «Ռուբեն Վարդանյանը Ղարաբաղում անելիք չունի» Հայաստանյան իշխանական քարոզչաֆաբրիկաները երբ և ի՞նչ արագությամբ կսկսեն ներբեռնել հանրային դիսկուրսի մեջ, նրան դարձնելով իրավիճակի հերթական և այս փուլում հիմնական մեղավորներից մեկը:

Վլադիմիր Մարտիրոսյան