Նիկոլ Փաշինյանը «քսի» է տալիս թիմին Հրայրի վրա

Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը ներքին քաղաքական օրակարգի մեկ խնդիր ունի՝ ՍԴ դատարանի  նախագահ Հրայր Թովմասյան, որն այս պահին դարձել է Հայաստանի թիվ երկրորդ ընդդիմադիրը՝ Ռոբերտ Քոչարյանից հետո: Այս ֆիգուրի հետ է Փաշինյանի թիմը կապում վարչապետի բառերով ասած՝ «հիբրիդային հեղափոխության» փորձերը և նրա հեռացմամբ, կարծում է, որ կոչնչացվի այդ հեղափոխության գլխավոր օջախը:

Այդ նպատակին են ծառայում և Թովմասյանի ու նրա սանիկի նկատմամբ քրեական հետապնդումը, և վարչապետի համախոհների ֆեյսբուքյան հարձակումները ՍԴ նախագահի, նրա ազգականների ու եղբոր դստեր դեմ, որը ՔՊ-ականներն առերևույթ դատապարտում են, և ի վերջո, «գրիչի» պատմությունը: 

Վարչապետի համար այդ գրիչը Սահմանադրական դատարանում տարիներ շարունակ բուն դրած կոնֆորմիզմի, իշխանության հետ համերաշխության, խամաճիկության սիմվոլն է: Նա հպարտանում է, որ չի ցանկացել խամաճիկային ՍԴ ունենալ: «Կարայինք անեինք այնպիսի քայլեր, որ ՍԴ նախագահը լիներ այնպիսին, ինչպիսին եղել է ՍԴ նախագահը ստեղծման առաջին օրվանից», - ասում է Փաշինյանը:

Իսկ մարդիկ հասկանում են, որ վարչապետն իր թիմին «քսի» է տվել Հրայր Թովմասյանի վրա, որովհետև նա  յուրային չէ և պետք է նրան ոչնչացնել: Ի դեպ, դեռ ոմանք, որոնց մեջ մեծ է ատելությունը նախկինների նկատմամբ և մեծ է հանրապետական փակուղու, անօդ, խեղդող վակումի մասին հիշողությունը, նորմալ են համարում այս «քսին» ու ողջունում են ՍԴ նախագահի ոչնչացմանն ուղղված ցանկացած, անգամ ամենացինիկ՝ գոտկատեղից ներքև հարվածները:

«Իմ քայլը» խմբակցության անդամ Հենրիկ Հարթենյանը քսի տվեց հեղափոխականներին ՍԴ նախագահի եղբոր դստեր վրա, և նրա հասցեին անմիջապես ֆեյքերի սեռաբովանդակ քոմենթներ հայտնվեցին: Այսպես բոլորին հասկանալի, բոլորի կողմից արդարացված ձևով, օվացիայի անցնող ծափերով սկսվում է անձի պաշտամունքը, կուլտը, կոպիտ ասած՝ ֆաշիզմը: Եւ երբ Փաշինյանն ասում է Հրայրի մասին՝ «դեռ պետք է հետաքննվի, թե որ էդքան գնացել-եկել են տարբեր տեղեր, ինչ նպատակով են գնացել, ում հետ են հանդիպել, որովհետև սա կարող ա պարզվի ՀՀ Ազգային անվտանգության շահերի հետ կապված խնդիր է», մեր հեղափոխական իրադարձությունների զարգացման տրամաբանությանը ծանոթ ունկնդիրը հասկանում է, որ սա սովորական սպառնալիք չէ, որ շուտով պետք է սպասել ԱԱԾ նոր բացահայտումների: Գլխավոր միտքը, որն այսօր հնչեցրեց վարչապետը, որին ծառայում են սատանայական բոլոր մանրուքները, հիշեցումն է, որ Հրայրն ընտրվել է կեղծիքով: 

Վերադառնալով 2018 թվականի մարտի սկզբին, երբ ԱԺ նախագահ Արա Բաբլոյանը Սահմանադրական դատարանի նախագահի թեկնածուի համար առաջադրեց ԱԺ նախկին ՀՀԿ-ական պատգամավոր Հրայր Թովմասյանին, պետք է նկատել, որ Թովմասյանը Գագիկ Հարությունյանի համեմատ մեկ քայլ առաջ էր: Այն ժամանակ Հրայրը ընկալվում էր որպես օլիգարխիկ համակարգի հակակշիռ: ՍԴ-ն նրա օրոք, իհարկե, շարունակելու էր լինել գործադիր իշխանության կցորդը, իսկ ՍԴ նախագահը՝ գործադիրի սպասարկուն՝ գիտակցություն, որն այսօր էլ դեռ չի փոխվել:  

Նա նոր, մաքուր ձեռքերով էլիտա էր մարմնավորելու, ՀՀԿ-ին նոր, ինտելեկտուալ դեմք հաղորդող պաշտոնյաներից էր, ինչպես ՊՆ նախարար Վիգեն Սարգսյանը, ինչպես վարչապետ Կարեն Կարապետյանը, նախագահ Արմեն Սարգսյանը, ինչպես ինտելեկտուալ խորհրդարանականները: Այսօր նրբություններն այդ, իհարկե, հաշիվ չէ: Ստեղծվում է նոր էլիտա, նորացված, իշխանության թրի տակով անցած, քողարկված օլիգարխիա, որի շահերը սպասարկելու համար նոր լոզունգներ են պետք: Օրինակ, նախկին կեղծիքները վերացնել և իրադարձությունները վերադարձնել իրավական հուն: Այս կարգախոսը իրավական ուտոպիա է: Կեղծիքը ուղեկցել է հայաստանյան բոլոր ընտրությունները, սկսած կաթողիկոսի, վերջացրած վերջին գյուղապետի ընտրությամբ: Բոլորը վերացնելը անհնար է: Իսկ քրեական գործեր հարուցելով, Հրայրի փոխարեն յուրայինի նշանակելով՝ «սաղ հարցերին պատասխանող», ինչպես ՀՔԾ պետ Սասուն Խաչատրյանն է ասել հայտնի գաղտնալսման մեջ, որը «մի հատ լուրջ բան կգրի, ելույթ էլ կունենա», կամ ՍԴ դատավորներին կաշառք տալով, որ գնան տուն, կեղծիքները բազմապատկում ենք: