«Հրապարակ». Դրանք շատ վախկոտ են, հենց տեսան, որ սրա գահը մի պուճուր սասանվում է, անցնելու են այս կողմ

«Հրապարակ». Դրանք շատ վախկոտ են, հենց տեսան, որ սրա գահը մի պուճուր սասանվում է, անցնելու են այս կողմ

«Հրապարակի» զրուցակիցն է արվեստագետ, ազատամարտիկ Աշոտ Ավագյանը:

- Նիկոլ Փաշինյանը հեծանիվ է վարում, հայտարարում, որ ցանկացողները կարող են իրեն միանալ, ոստիկանական պատով են շրջապատված ԱԺ-ն ու կառավարությունը, զինված թիկնապահներով դուրս են գալիս «զբոսանքի»: Ո՞րն է իմաստը, նպատակը: 

- Դա վախի արտահայտություն է, որով փորձում է իր կողմնակիցներին հավաստիացնել, որ ամեն ինչ լավ է: Իր կողմնակիցները չե՞ն հասկանում, որ դա վախից է անում: Նրանք չե՞ն խորանում, թե ինչի է հենց առավոտյան 6-ին գնում հեծանիվ քշելու եւ ոչ թե 7-ին կամ 10-ին, օրինակ: Քանի որ իր կողմնակիցներն ինտելեկտուալ առումով ցածր են, նրանք երկար-բարակ չեն մտածելու, թե ինչի, եւ այլն, եւ այլն: 

- Եկեղեցու դեմ սկսած արշավը, Վեհափառին Սարդարապատ չթողնելու փորձը, եկեղեցուն հարկելու խոսակցություններն ինչի՞ հետեւանքն են, դարձյա՞լ վախի, ու ինչո՞ւ հենց եկեղեցու դեմ: 

- Միակ ինստիտուտը, որպես այդպիսին, որ չեն կարողացել փչացնել, եկեղեցին է մնացել, իմ կարծիքով, եւ այդ արշավը նոր չէ սկսվել, ախր: Այդ արշավը սկսվել է հենց 2018 թվից եւ այդ արշավը իրենցից չի գալիս՝ դա գալիս է իր պատվիրատուներից, եւ բնական է, որ այդպես պիտի աներ: Ինքը նաեւ սեկտաների հետ եկավ իշխանության եւ նրանց պարտք ունի տալու: Հիմա այդ պարտքերը փակում է, եւ, ըստ երեւույթին, իրենք շատ լավ գիտեն, որ մեր եկեղեցին իր գոյության 1700 տարվա ընթացքում մտել է մեր կենսակերպի մեջ՝ դա էլ պիտի փորձեն փչացնել, կոտրել կամ հանել մեր միջից: 

- Բագրատ սրբազանի շարժումը կկարողանա՞ Փաշինյանի ուժային համակարգին փաստի առաջ կանգնեցնել, թե՞ սրբազանը միայնակ դա չի կարող անել՝ թիկունք է պետք: 

- Որ ուզածդ մարդը թիկունքի կարիք ունի՝ դա փաստ է, բայց ես նաեւ հավատում եմ, որ ինքը կարողանալու է անել, որովհետեւ իր ընկալումը քաղաքական լիդերի ընկալում չէ, էլի այդ 1700 տարվա մեր գենետիկայի մեջ արդեն տեղ գտած երեւույթն է պատճառը: Եկեղեցականը մեզ մոտ դիտվում է որպես մշակույթ պահպանող, մեզ պահպանող` պետության բացակայության պայմաններում: Ինքն արժեք կրող է, դրա համար վստահ եմ, որ հաղթելու է: Եթե նույնիսկ չհաղթի էլ, ապա նոր եկողի դեպքում էլ իր այդ շարժումն ավելի բավարար է: Բագրատ սրբազանը երկու ամենակարեւոր բանն արեց՝ թմբիրից հանեց ժողովրդին, եւ այն մարդիկ, ովքեր վախ ունեին իրենց մեջ, ովքեր անտարբեր էին, եւ պատերազմի արհավիրքը, դա կարողացավ հանել այս ժողովրդի միջից։ Դա՝ միանշանակ: Եվ մյուսը՝ վերադարձ դեպի արժեհամակարգին, այն, ինչը մենք իրականում ունենք, որ սրանք կոտրել էին 2018 թվականից սկսած: Բագրատ սրբազանի ֆենոմենը, նույնիսկ եթե չհաղթի էլ, այդ երկու բանը, որ ինքը բերել է, արդեն բավարար է: Հետո եկողը՝ քաղաքական կլինի, չգիտեմ ինչ կլինի, նոր շարժում է սկսելու, չէ՞, եւ նախորդ շարժումների սցենարը չի կրկնվելու, որովհետեւ այդ երկու կարեւոր փոփոխությունը բերեց Բագրատ սրբազանը, նոր հարթության վրա բարձրացրեց հասարակությանը: 

- Իսկ Նիկոլ Փաշինյանին նվիրված ուժայինների հանգամանքի լուծումը ո՞րն է: 

- Հասարակության մեջ, յուրաքանչյուր ժողովրդի մեջ գոյություն ունի որոշակի տոկոս` հերոսների, այսքան տոկոս` անտարբերների, մի 5 տոկոսի չափ էլ լինում է ստահակը: Հիմա իրենց այստեղ բերողները շատ լավ հաշվարկ էին արել՝ ստահակին բերելու համար… Եվ բոլոր հարցազրույցները, որ միջոց էին ստեղծում, չափորոշիչներ են դրել ու նրանց են բերել՝ դա է պատճառը նրանց անսահման նվիրվածության: Մարդուն մարդու տեղ ես դրել, եւ ինքը շնորհակալ է հիմա: Այդ շնորհակալությունը ո՞նց պիտի հայտնի՝ իր հավատարմությամբ: 

- Մինչեւ վե՞րջ են հավատարիմ մնալու, իսկ այդ տեսակը կարո՞ղ է հավատարիմ լինել:

- Ոչ, ոչ, սրանք նաեւ շատ վախկոտ են… հենց մի պուճուր տեսան, որ սրա գահը սասանվում է, անպայման անցնելու են այս կողմ: Դա մարդկային բնույթ է՝ ստահակ լինես, ինչ ուզում է լինես, նույնիսկ հերոսների մոտ են նման բաներ պատահում: 

- Իսկ եթե Ադրբեջանն ու Թուրքիան օգնության շտապեն Փաշինյանին, հատկապես որ Բաքվի բռնապետի հրահանգով նմանատիպ թեզեր դաշտ նետվել են: 

- Կարող է նման բան լինել, եւ պատմության մեջ հազար հատ նման դեպքեր են եղել… բայց կարծում եմ, որ ե՛ւ սրբազանը, ե՛ւ իրեն շրջապատող ինտելեկտուալ մասսան այդ մասին նախօրոք գիտեին արդեն, որ կարող է նման բան լինել: Եվ կարծում եմ, հնարավոր է, որ նրանք որոշ ուժային կենտրոնների հետ պայմանավորվել են, որպեսզի հսկող ուժ լինի, ոնց որ եղավ մեր Քարվաճառ մտնելուց: Այն ժամանակ ռուսները չթողեցին, որ թուրքերը մտնեն՝ այ, նման բան կարող է լինել: 

- Ենթադրում եք, որ սրբազանն այդ հաշվարկն արա՞ծ կլինի: 

- Պիտի որ, եթե չի արել, ո՞ւր է մտել: Եթե ես դա հասկանում եմ, սրբազանն այդքան կիրթ լինելով, բացի այդ` այդքան խորհրդատուներ ունի, ո՞նց կարող է ինքը կամ իր շրջապատը մտածած չլինեն: Բայց ամենակարեւորը հետոն է: Կարողանալո՞ւ ենք թոթափել այն մտածողությունը, որ մեր մեջ կա: 

- Որ նույն սխալները չկրկնե՞նք:

- Այսինքն՝ ո՞նց ենք ապրելու սրանց կողքին, որովհետեւ հո չես բռնի՝ բոլորին գնդակահարես: Շատ դժվար է լինելու, բայց մարդն անձնազոհության է գնում. ինքը հայտարարեց, չէ՞, որ ինքն անձնազոհաբար գնալու է մինչեւ վերջ, երեւի կանի: «Հայ ժողովուրդ» ասվածն այնքան աներես ժողովուրդ է իր ձեւի մեջ, որ ապրելու ենք. մի մտածիր: Ուղղակի պետություն կորցնելու խնդիրն է, որ չկորցնեն՝ դա է, թե չէ ապրող ենք մենք՝ անվերջ, անընդհատ ու անընդմեջ, ամեն ձեւ: Հայ լինելն արդեն անեծքի պես բան է, գիտես, ու ինքը պիտի ապրի, որպեսզի մյուսներին օրինակ լինի, թե ոնց չի կարելի ապրել, ոնց չի կարելի պետություն կորցնել: Արարչագործության ժամանակ երեւի մի ազգ էլ որոշել են ստեղծել, որ հարատեւ լինի, բայց օրինակ լինի ուրիշ ազգերին, թե ինչպես կարելի է պետություն կորցնել կամ, ասենք, գլուխգովան լինել եւ այլն: