Սուրեն Պապիկյանի կոչը դատախազությունում և ՀՔԾ-ում լուրջ են ընդունել

Սուրեն Պապիկյանի կոչը դատախազությունում և ՀՔԾ-ում լուրջ են ընդունել

Տարածքային կառավարման եւ ենթակառուցվածքների նախարար Սուրեն Պապիկյանի կենսագրության չհրապարակված փաստը հրապարակելուց հետո «Հրապարակը» հայտնվեց տարբեր անձանց ու կառույցների «տեսադաշտում»։ «Սիրված նախարարին» պաշտպանողների մի ահռելի բանակ հայտնվեց, որոնց համար անտանելի էր այն փաստը, որ Սուրեն Պապիկյանը տարիներ առաջ դատված է եղել, եւ «ատելի» էր այն լրատվամիջոցը, որը համարձակվել էր հրապարակել այդ փաստը։ Բայց մեր հանդեպ սկսված արշավը միայն «սիրո եւ համակրանքի» դաշտում չէր։ Անմիջապես գործին ներգրավվեցին իրավապահները, որոնք հատկապես հեղափոխությունից հետո դարձել են քաղաքական պայքարի գործիքներ եւ ծառայում են բացառապես իշխանությունների շահերին։

Դրան, անշուշտ, նպաստեց Պապիկյանի հայտարարություն-կոչն այն մասին, որ իրեն վերաբերող «գաղտնի անձնական տվյալներ» են հրապարակվել, եւ պետք է պարզել, թե ով է համարձակվել անել դա։ Անգամ ակնարկ արվեց՝ ուղղված ԱԱԾ նախկին տնօրեն Արթուր Վանեցյանին, ով իբրեւ թե դերակատարում է ունեցել ինֆորմացիայի արտահոսքի հարցում։ Ապա Գլխավոր դատախազությունը մեր հրապարակումն ուղարկեց Հատուկ քննչական ծառայություն՝ Պապիկյանի տված հրահանգի հետքերով, որպեսզի ստուգվի «պաշտոնատար անձանց կողմից անձնական գաղտնիք պարունակող տվյալները հրապարակելու հանցավոր արարքի առերեւույթ առկայությունը»։ Այսինքն՝ պարզեն, թե որ պաշտոնատար անձն է գաղտնի տեղեկություններ փոխանցել «Հրապարակին», չնայած Պապիկյանն ասում էր՝ մեր մարզում բոլորը գիտեին այդ դեպքի մասին։

Իսկ թե ինչ սկսվեց դրանից հետո, արդեն ֆանտաստիկ ֆիլմ է հիշեցնում։ Ինչո՞ւ ֆանտաստիկ, որովհետեւ դժվար է պատկերացնել, որ 2020 թվականին Եվրոպայի խորհրդի անդամ, միջազգային կոնվենցիաներ ստորագրած, մարդու իրավունքները եւ խոսքի ազատությունը գերակայություն հռչակած երկրում նման իրադարձություններ կարող են տեղի ունենալ։

Մենք կրկին «գաղտնի» տեղեկություններ ենք ստացել իրավապահ մարմիններից, ինչպես անում ենք միշտ՝ առաջնորդվելով հանրային շահով եւ հետաքրքրությամբ։ Այդ իրավունքը մեզնից ոչ ոք չի կարող խլել՝ ո՛չ Սուրեն Պապիկյանը, ո՛չ Նիկոլ Փաշինյանը, ով խմբագիր աշխատած ժամանակ նույնպես այս կանոնով է առաջնորդվել։

Պարզվում է՝ 6 օր առաջ՝ փետրվարի 13-ին հրապարակված հոդվածը պարալիզացրել է ոստիկանության եւ ԱԱԾ համակարգերի աշխատանքը։ Հազարավոր գործերի քննությունը թողած՝ այս երկու մարմիններում զբաղված են մեր հրապարակման «արտահոսքի» աղբյուրը բացահայտելով։ Ահռելի աշխատանք է տարվել՝ ծառայողական քննություններ են նշանակվել, բացատրություն են վերցրել որեւէ կերպ ինֆորմացիոն աղբյուրների հետ գործ ունեցող, վերջիններիս առնչվող բոլոր անձանցից։ Անգամ ստի դետեկտորի օգնությանն են դիմել։ Մեզ ասացին, որ կասկածյալների ցանկում հայտնված աշխատակիցների հեռախոսներն են զննության ենթարկվել, հարցումներ են արվել, եւ հեռախոսազանգերի բացվածքներն են ուսումնասիրվել, ինչպես նաեւ նրանց բոլոր կապերը, շփումները։

Իմացանք նաեւ, որ քննիչները պատրաստվում են այցելել «Հրապարակի» խմբագրություն, սակայն զգուշանում են, որ դա չդիտվի խոսքի ազատության ոտնահարում։ Մանավանդ՝ արդեն բազմաթիվ արձագանքներ կան, որ մեր հրապարակումը տեղավորվում է լրագրության կանոնների եւ էթիկայի նորմերի շրջանակներում։ Եվ մենք որեւէ սահմանափակում չունենք պետական պաշտոնյայի կենսագրությանն անդրադառնալու հարցում։ Մանավանդ՝ այդ տեղեկությունը ճշմարիտ է եւ որեւէ կասկածի տեղիք չի տալիս։

Ամեն դեպքում, մենք տեսախցիկները միացրած՝ սպասում ենք քննիչների այցին։ Եվ այս պարագայում ոչ այնքան նրանք ունեն մեզ հարցեր տալու, որովհետեւ աղբյուրի բացահայտում, այսպես թե այնպես, չի լինելու, որքան մենք ենք ուզում հասկանալ, թե ինչ քաղաքական պատվեր է կատարում իրավապահ մարմինը եւ ինչու է անօրինական քայլերի գնում՝ հանուն իշխանության։

Ի դեպ, աղբյուրի բացահայտման հետ կապված՝ 2016 թվականին ծավալված մեր դատական ոդիսականի գործն արդեն հասել է Եվրադատարան, եւ շուտով այնտեղ քննվելու է «Հրապարակի» գանգատը՝ ընդդեմ Հայաստանի Հանրապետության։ Մեզ թվում էր՝ լրատվամիջոցների դեմ նախկին իշխանությունների գործադրած մեթոդներն արդեն անցյալում են։ Պարզվեց՝ սխալվում ենք։