Գտնել դավաճաններին

Գտնել դավաճաններին

Դավաճանության թեման արդեն քանի ամիս է՝ Հայաստանում ամենաշատ քննարկվող թեմաներից է։ Դեռ պատերազմի շրջանում լուրեր էինք ստանում, որ հեռախոսակապի ոլորտից ինչ-որ դավաճաններ բարձրաստիճան հրամանատարական կազմի հեռախոսահամարներն են տրամադրել թշնամուն, եւ նա, տեղորոշելով վերջիններիս գտնվելու վայրը, կետային ռմբակոծումներով վերացրել է շատերին։ Նման դավաճանության մասին էր խոսվում Շուշիի մշակույթի տան ռմբակոծությունից հետո։ Լուրեր էինք ստանում, թե եղել են դեպքեր, որ հենց տեղում՝ հայտնաբերելով դավաճաններին, գնդակահարել են։ Հետո դավաճանության թեման ավելի վեր բարձրացավ, սկսեցին խոսել Նիկոլ Փաշինյանի դավաճանության մասին, անգամ դավաճանության «գինն» էր շրջանառվում՝ 5 միլիարդ դոլար։ Դե, իսկ պատերազմի ողջ ընթացքում եւ դրանից հետո իշխանությունը խոսում էր «նախկինների» կողմից իրականացված դավաճանության մասին։ Վարչապետն իր ելույթներում պատմություններ էր պատմում, թե ինչպես զինապահեստի բանալիներն ինչ-որ մեկը չի տվել, որ զինվորները զենք վերցնեն, թե ինչպես են գնացել ռազմի դաշտ եւ համոզել կռվողներին, որ «Նիկոլը սաղ ծախել ա՝ մի կռվեք» եւ այլն։ Իսկ վերջին շրջանում դավաճանության թեման հասավ միջազգային կազմակերպություններին։ Պարզվեց, որ ՄԱԿ-ի մանկական հիմնադրամի՝ աշխարհով մեկ հայտնի ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի ներկայացուցիչ Մարիա Քլարկ-Հաթինգն է լրտեսական գործունեությամբ զբաղվել, համենայնդեպս՝ այդ լուրերը դեռ հիմնովին հերքված չեն, եւ դա է պատճառը, որ նա լքել է Հայաստանը, թեեւ ՀՀ կառավարության պաշտոնական բացատրությունն այլ էր՝ «աշխատանքում թերացումներ», ինչի հետ ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի գրասենյակը համաձայն չէ։ Նախօրեին նման մեղադրանքներ հնչեցին ականազերծող «HALO Trust» կազմակերպության հասցեին։ Ի՞նչ է կատարվել Հայաստանում։