Ադրբեջանցի գործընկե՞ր. չե՞նք շտապում, արդյոք

Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարած տգետ կառավարության եւ ԱԺ խմբակցության որոշ առանձնյակներ վերջերս շրջանառության մեջ դրեցին «մեր ադրբեջանցի գործընկերները» բառակապակցությունը՝ իրենք իրենց միակողմանիորեն դնելով ակնհայտ ծիծաղելի վիճակի մեջ: Ոնց որ ասես՝ Նիկոլ Փաշինյանի ադրբեջանցի գործընկերը… Ծիծաղելի՞ է: Իհարկե: Ադրբեջանցիները, պարզվում է, այդ աստիճանի տգետ չեն եւ, ինչպես Փաշինյանն է մեկ անգամ ասել, մեր համեմատ ավելի կիրթ են:

Եվ, առհասարակ, ինչպե՞ս կարելի է որեւէ երկրի համապատասխան պաշտոնյային համարել գործընկեր, եթե այդ պաշտոնյան ոչ միայն քեզ հետ չի հանդիպում, ոչ միայն չնկատելու է տալիս, այլեւ մինչեւ մի քանի երկրներ չեն միջամտում կամ միջնորդում, քեզ հետ որեւէ բառ չի փոխանակում: Գործընկերն այն անձն է, որը գործի բերումով որոշակի հետաքրքրություն է ցուցաբերում քո հանդեպ: Խոսքն այստեղ առողջ հետաքրքրությունների մասին է, այլապես Ադրբեջանն էլ հետաքրքրված է Հայաստանի հարցով, բայց ոչ այն իմաստով, որ մեզ է թվում: Մենք դա շատ լավ գիտենք ու տեսնում ենք, բայց, ավաղ, ամեն քայլափոխի բլթացնում ենք՝ «մեր ադրբեջանցի գործընկերները»: Ահավասիկ, Արարատ Միրզոյանն Անթալիայում մասնակցելու է ինչ-որ կարեւոր ֆորումի, որի շրջանակներում, հնարավոր է, երկկողմ հանդիպումներ ունենա: Անմիջապես առաջ է գալիս չարաբաստիկ հարցը՝ իսկ նա կհանդիպի՞ արդյոք «իր ադրբեջանցի գործընկեր Ջեյհուն Բայրամովի հետ»: Ադրբեջանում, սակայն, այդպիսի հարց ոչ ոք չի բարձրացնում: Ինչո՞ւ… Որովհետեւ Արարատ Միրզոյանին Ջեյհուն Բայրամովի ոչ միայն գործընկեր, այլեւ տեղակալ չեն համարում: Ապացո՞ւյց… Խնդրեմ: Հենց միայն այն փաստը, որ Ջեյհուն Բայրամովը, չսպասելով Արարատ Միրզոյանին, միակողմանի հայտարարեց «Խաղաղության պայմանագրի» պատրաստ լինելու մասին, վկայում է, որ ՀՀ-ն, ՀՀ ԱԳՆ-ն կամ Արարատ Միրզոյանն Ադրբեջանի կամ Ջեյհուն Բայրամովի համար «յա կան, յա չկան»:

Կուզե՞ք ուրիշ ոլորտ վերցնենք, օրինակ՝ պաշտպանության ոլորտը: Զաքիր Հասանով եւ Սուրեն Պապիկյան: Դուք ինչքան ուզում եք, ասեք՝ Զաքիր Հասանովը Սուրեն Պապիկյանի ադրբեջանցի գործընկերն է, դրանից նրանք գործընկերներ կդառնա՞ն: Հասանովն ամեն օր հայտարարում է, որ Սուրեն Պապիկյանը սահմանին կրակել է, Սուրեն Պապիկյանն էլ ամեն օր ասում է՝ հորս արեւ, տենց բան չի եղել: Գործընկերները, մանավանդ՝ այս ոլորտի, կգային, խրամատների միջեւ եղած չեզոք գոտում կհանդիպեին, դաշտային պայմաններում, վրանի կամ հովանոցի տակ կնստեին, կքննարկեին խնդիրը, մի լուծում կտային: Այլապես սա ի՞նչ գործընկերային վիճակ է: Հասանովը կրակում է, ՀՀ քաղաքացիների տներ է վնասում, իսկ Պապիկյանը չի էլ կարողանում ասել՝ արա, դու գործընկե՞ր ես, թե՞ հանցագործ:

Մի որոշ ժամանակ առաջ էլ ՄԻՊ-ն էր հայտարարել, թե իրենց պահանջը` տեսակցել հայ ռազմագերիների հետ, քննարկել հարցը, մերժվել է Ադրբեջանի ՄԻՊ գործընկերոջ կողմից: Հարցնում եմ՝ գործընկերն ինչպե՞ս կարող է գործընկերոջը մերժել, այն էլ՝ այդքան կտրուկ: Փորձի համար՝ որեւէ հարցով դիմեք Վրաստանի ՄԻՊ-ին ու կտեսնեք, թե գործընկերն ինչպես է լինում: Վրաստանի ՄԻՊ-ը, եթե չկարողանա էլ ամբողջությամբ ընդառաջել ձեր խնդրանքին, կնստի, ձեզ հետ կքննարկի հարցը եւ մի լուծում կգտնի դրան: Սա է գործընկերությունը:

Նիկոլ Փաշինյանը, եթե հիշում եք, ՔՊ գրասենյակի առաջ հայտարարեց, որ Ադրբեջանի առաջ բոլոր ճանապարհները բացվելու են, ասաց՝ ճանապարհ, այո, տալու եմ: Հենց այդ օրերին պարզ դարձավ նաեւ, որ միջազգային դատարաններից, այո, Ադրբեջանի դեմ հարուցված գործերը հետ են վերցվելու, իսկ մինչ այդ էլ արդեն հայտարարվել էր, որ Սահմանադրությունն էլ կփոխենք` հանուն խաղաղության, Անկախության հռչակագիրն էլ հեչ կանենք, ասել էինք` մեր անկախությունը նպաստել է մեր պետության չկայացմանը: Թվում էր՝ այսքան բանից հետո Ալիեւը Նիկոլին դիմելիս պետք է ասեր՝ իմ հայ գործընկերը: Բայց չի ասում: Ինչո՞ւ…

Ի դեպ, ՌԴ նախագահ Պուտինն էլ չի ասում՝ իմ ուկրաինացի գործընկերը: Պուտինը չի ուզում նույնիսկ, որ Զելենսկին նստի բանակցությունների սեղանի շուրջ: Թրամփի հետ է տալիս-առնում, պահանջում, որ Ուկրաինայում ընտրություններ տեղի ունենան, եւ նոր իշխանություն ձեւավորվի: Բայց դուք մի հատ Զելենսկու պահվածքը տեսեք այս օրերին՝ ինչ ասես, որ չի ասում Պուտինին՝ է՛լ մարդասպան, է՛լ ագրեսոր, է՛լ… Նիկոլն իր «գործընկեր» Ալիեւին այդպիսի բառեր ասած կա՞: Վույ, աման, չէ, մեր գործընկեր Ալիեւը կիրթ ու կառուցողական մարդ է, համ էլ՝ որ կրակում է, օդ է կրակում, մեր ռեւանշիստներին է վախեցնում, մեր անկիրթ, անուսում, յոթ տարի նույն դասարանում մնացած կառավարությանն ու ժողովրդին: Նիկոլին ուղղված Ալիեւի ամենահարգալից խոսքն էլ «Նօլդու Փաշինյան»-ն է կամ, մեղմ ասած՝ «անսթափ ծաղրածու»-ն:

Թե բա՝ Նիկոլի ադրբեջանցի գործընկեր… Չե՞նք շտապում, արդյոք: