Նիկոլական «ժողովրդավարության» հերթական դրսեվորումը
Հիշում եք, չէ՞, թե ինչ գերկարեւորություն ունեին ընտրությունների օրինականության խնդիրներն ընդդիմադիր թերթի գլխավոր խմբագիր եւ հատկապես Ազգային ժողովի ընդդիմադիր պատգամավոր Փաշինյան Նիկոլի համար: Աջ ու ձախ քննադատում էր, դիմում էր նաեւ արեւմտյան իրավապաշտպան կազմակերպություններին, կարող է՝ նույնիսկ արեւմտյան երկրների դեսպանատներին, բայց դա հաստատ չեմ հիշում:
Մի խոսքով՝ հնարավոր բոլոր հասցեներով, որպեսզի Հայաստանում ապահովվի ազատ, արդար եւ թափանցիկ ընտրությունների անցկացումը: Իսկ 2018-ի մայիսի 8-ից հետո հայտարարում էր, որ Հայաստանում այլեւս երբեք չպետք է տեղի ունենան ընտրակեղծարարություններ, եւ այդ թվում՝ վարչական ռեսուրսի չարաշահումներ: Դա կրկնում էր 2018-ի դեկտեմբերի 9-ից առաջ եւ հետո, 2021 թվականի հունիսի 20-ից առաջ եւ հետո: Բայց հենց հունիսի 20-ին մենք համոզվեցինք, որ Նիկոլի օրոք ազատ, արդար եւ թափանցիկ ընտրություն անցկացնելը ֆանտաստիկայի ոլորտից է: Նույնիսկ 2018-ի դեկտեմբերյան ընտրությունը կարող է կեղծված լինել (դրա մասին գրել եմ երկու շաբաթ առաջ), թեեւ այն կեղծելու կարծես թե բացարձակ կարիք չկար:
Իսկ հիմա պատկերացրեք, թե ինչ կլիներ, եթե Սերժի ժամանակ ոստիկանությունը խուժեր ընդդիմադիր կուսակցության կամ դաշինքի շտաբ, փակեր այն ու խուզարկություն կատարեր: Չբավարարվելով դրանով՝ նաեւ քրեական գործեր հարուցեր ու ընդդիմադիրների բանտարկեր: Ինչպես դա տեղի ունեցավ Սյունիքում հունիսի 20-ի համապետական ընտրության ժամանակ, ինչպես դա տեղի ունեցավ նաեւ տեղական ընտրության ժամանակ: Քաղաքացիական հասարակության հայաստանյան կազմակերպություններն ու իրավապաշտպան ակտիվիստները բողոքի ցույցեր կկազմակերպեին: Սկզբունքային լրատվամիջոցներն աղմուկ կբարձրացնեին: Սակայն 2021 թվականի արտահերթ խորհրդարանական ընտրության նախօրեին եւ նույնիսկ քվեարկության օրը վարչական ռեսուրսի կոպիտ, չափազանց կոպիտ չարաշահումները չարժանացան նախկին քաղաքացիական հասարակության ու նախկին սկզբունքային լրատվամիջոցների համապատասխան ուշադրությանը:
Նույնը, բնականաբար, պետք է տեղի ունենար եւ տեղի է ունենում տեղական Սյունիքում տեղական՝ համայնքային ավագանիների ընտրության օրը: Վերը նշված խավերի կողմից պահպանվում է քար լռություն: «Նիկոլական ժողովրդավարության» պայմաններում արձանագրվեցին նախկինների օրոք ծաղկող գործընթացները: Տեսագրվել է, թե ինչպես են մեքենաներով ընտրողներ բերում, տեսագրվում է ՔՊԿ-ականը կամ այդ շրջանակի անձնավորությունը 20 000-հազարական թղթադրամները ձեռքին: Ենթադրում եմ, որ այդ անձը շփոթել էր ավտոշուկայի տեղը, այլապես ինչո՞ւ պիտի թղթադրամները ձեռքին կանգներ ընտրության օրը ընտրության վայրում:
Եվ, բնականաբար, այդ ամենը որեւէ ազդեցություն չի թողնում ո՛չ իրավապահ համակարգի եւ ո՛չ էլ, ասենք, ազատությունների պաշտպան ռադիոկայանի վրա: Էն ռադիոկայանի, որ 2017-ին ընտրակաշառքի հատկացումներն էր բացահայտում: Քաղաքացիական հասարակության կազմակերպություններն էլ, բնականաբար, «սկզբունքորեն» որոշել են պահպանել քար լռություն: Իսկ արեւմտյան իրավապաշտպան կազմակերպություններին ու արեւմտյան երկրների դեսպանատներին մեր տեղական ընտրություններն ինչո՞ւ պետք է հետաքրքրեն:
Բայց դա էլ բավարար չէր, ու դեռեւս հունիսի 20-ին ընդառաջ Նիկոլի իշխանությունն արեց այնպիսի քայլ, որ նախկինները նույնիսկ չէին մտածի: Վերջինս սկսեց մարզպետարանների միջոցով սոցիալական աջակցության անվան ներքո 50-հազարական դրամներ բաժանել ընտրությունների շեմին: Իսկ ոստիկանությանը հրահանգեց քրեական գործեր հարուցել ընդդիմադիրների կողմից իբրեւ թե ուղղորդումների կամ ընտրակաշառքների առթիվ: Ու դրա անվան տակ խոչընդոտել նրանց շտաբների աշխատանքը ամեն մի առանձին ընտության շեմին եւ քվեարկության օրը: Այսպիսի մեքենայություն նույնիսկ Սերժը չէր մտածի, թեեւ ժամանակին պարծենում էր, որ իրենք կխփեն այնքան տոկոս, որքան կցանկանան:
Ուրիշ հարց, որ Գորիսում, օրինակ, դա չօգնեց, եւ գրագետ ու հայրենիքի զգացողություն ունեցող ընտրողն ընտրեց ընդդիմադիր համայնքապետ Առուշ Առուշանյանին: Բայց մյուս տեղերում անցան ոչ այնքան ընդդիմադիրները, թեեւ ՔՊԿ-ականները կարծես հաղթեցին միայն Դիլիջանում: Դիլիջանյան ընտրողները համայնքապետ կարգեցին նրան, ով ինչ-որ պաշտոնական փաստաթղթում սեռը նշող սյունակում գրել էր «արու»:
Ահա այսպիսի ժողովրդավարություն եւ այսպիսի ազատ, արդար եւ թափանցիկ ընտրություններ ստացան ՀՀ քաղաքացիներն իրենց կողմից «պողպատյա» մանդատ ստացած Փաշինյան Նիկոլի օրոք: Ահա այսպիսի քաղաքացիական հասարակություն կերտվեց անկախության վերջին երկու-երկուսուկես տասնամյակի ընթացքում իրավապաշտպան կազմակերպությունների ջանքերով: Ահա այդպիսի «քաղաքացիակենտրոն» ոստիկանություն ձեւավորվեց արեւմտյան դրամաշնորհների հաշվին: Ի դեպ, ոստիկանության «բարեփոխումների» մասին են վկայում կառավարության շենքի դիմաց կամ այլ վայրերում նրանց կողմից կատարվող վայրագությունները: Այնպես որ, մենք կարող ենք «շնորհավորել» մեզ Նիկոլի օրոք կյանքի կոչված օրինականության, արդարության եւ ժողովրդավարական «ձեռքբերումների» առնչությամբ:
Կարծիքներ