Եկել եմ  ասեմ, որ ինձ վրա հույս չդնեք

Մի այսպիսի անեկդոտ կա։ Հայտարարություն են տալիս ինչ որ աշխատանքի համար։ Պայմանները՝ տիրապետել երեք լեզուների։ Մեկը գալիս է։ Հարցնում են․
Անգլերեն գիտե՞ս։ 
-Չէ։ 
-Ռուսերե՞ն։ 
-Չէ։ 
-Ֆրանսերե՞ն։ 
-Չէ։ 
Բա ինչի՞  համարես եկել։ 
-Եկել եմ ասեմ, որ ինձ վրա հույս չդնեք։ 
Նույն հումորային վիճակն է։ Փաշինյանը մամլո ասուլիս է կազմակերպել։ 
Լրագրողները հարցնում են․ 
-Նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունից հրաժարվու՞մ եք․․․
Չգիտեմ, կասեմ։ 
-COP-29-ին մասնակցելու՞ եք։ 
- Չգիտեմ, կասեմ։ 
-ՀԱՊԿ-ց դու՞րս եք գալիս։ 
- Չգիտեմ, կասեմ։ 
-Խաղաղության պայմանագրի տեքստի ո՞ր հոդվածների շուրջ Երևանը և Բաքուն չեն կարողանում համաձայնության գալ։ 
- Չգիտեմ, կիմանաք։ 
-  Ո՞ր հատվածն է հաջորդ փուլում սահմանազատվելու։ 
- Որոշված չէ, չգիտեմ, կասեմ։ 
- Հանդիպումը երկողմ ձևաչափով շարունակվելու՞ է։ 
-Չգիտեմ, կասեմ․․․
Վերջում լրագրողները լավ կանեն, հարցնեն․
-Բա ինչի՞ համար եկել, որ ոչ մի բան չգիտես։ 
Գուցե թե անեկդոտի հերոսի անկեղծությունն ունենա ու ասի․
Եկել եմ ասեմ, որ ինձ վրա հույս չդնեք։