Ամեն ինչ խառնվել է՝ ունենք երգիչներ, որոնք սիրվել են, սակայն այսօր վատ պրոդուկտ են տալիս

Երգիչ, երգահան Արսեն Գրիգորյանը 2018-ին հիմնադրել է Արսեն Գրիգորյանի երգարվեստի դպրոց-ստուդիան, որը հետագայում կոչվել է «Արսեն Գրիգորյանս ստուդիո»: Այս պահին դպրոցն ունի 30 աշակերտ: Ապրիլի 6-ին եւ 7-ին Արսեն Գրիգորյանի ստուդիայի ավելի քան 9 աշակերտ մասնակցել է Արթ մյուզիք ֆեստիվալին: Գրիգորյանը եւս ընդգրկված է եղել մրցույթի ժյուրիի կազմում, սակայն իր դպրոցի սաներին գնահատելու հնարավորություն չի ունեցել:

- Վերջին շրջանում Ձեզ տարբեր երաժշտական նախագծերում ենք տեսնում: Նաեւ Ձեզ նվիրել եք մանկավարժությանը: Ուսուցչի դերում լինելը գրավո՞ւմ է Ձեզ:

- Արթ մյուզիք միջազգային ֆեստիվալի շրջանակներում լսել ենք ավելի քան 100 պատանու: Բոլորը մեկը մյուսից լավն էին: Հրաշալի սերունդ ունենք: Ես պարզապես հիացած եմ: Ինչքան երեխաների տարիքը մեծանում էր, այնքան ավելի էր լրջանում ամեն ինչ: Այն ժյուրիի անդամը, որն ուներ աշակերտներ, չուներ իր աշակերտին գնահատելու հնարավորություն: Իմ երեխաներին ժյուրիի մնացյալ անդամները բավականին բարձր գնահատականների են արժանացրել, ինչի համար շատ ուրախ եմ: Սաներից Տիգրան Հունանյանի անունն եմ ուզում հնչեցնել։ Նա ունի մեկ տեսահոլովակ, այն ես ու Ավետ Բարսեղյանն ենք նվիրել իրեն: Տիգրանը միակն էր, ով արաժանացավ «Գրան պրի» մրցանակի: Անգամ այլ տարիքային խմբում «Գրան պրի» մրցանակ չի եղել: Տիգրանն ընդամենը 10 տարեկան պատանի է, տաղանդավոր ու արտիստիկ: Իմ դպրոցի համար նման սան ունենալը մեծ ձեռքբերում է: Այլ հրաշալի սաներ եւս ունեմ` Սամուել Եղիազարյանն ու Անուշ Խոշորյանն էլ զբաղեցրին պատվավոր առաջին հորիզոնականը՝ մրցելով իրենցից ավելի մեծ երգիչների հետ: Ունենք նաեւ երրորդ հորիզոնականը զբաղեցրած սաներ`Օհանյան Մարիան, Ավագյան Հայկը, Արզումանյան Արփին, Բաբայան Աննան եւ Լեւոնը՝ Միքայելյան:

- Կա՞ որեւէ չափանիշ, որով առաջնորդվում եք Ձեր սաներին ընտրելիս:

- Եթե զգում եմ, որ երեխան գոնե մի փոքր պոտենցիալ ունի, ապա անպայման մեկամսյա փորձաշրջան է անցնում, որն ավելի շատ կապված է լսողության հետ: Ինձ համար առաջին տեղում լսողությունն է: Ամեն մարդու Աստված մի շնորհ է տալիս: Մեկի մոտ կարող է ձայնն ուժեղ լինել, դիապազոնը` թույլ, մյուսի մոտ՝ հակառակը: Քանի որ վոկալ տեսական պարապմունքներ ենք իրականացնում, ձայնավարժություններ, մեկ երեխան կարող է իր վատ լսողության պատճառով խանգարել բոլորին: Ուստի լսողությունը շատ կարեւոր է: Եթե ես այն մանկավարժներից լինեի, որոնք գումարի դիմաց բոլորին ընդունում են դպրոց, ապա կարծում եմ՝ հարյուրավոր աշակերտներ կունենայի: Սա առաջին հերթին ինձ համար հոգեւոր աշխատանք է, հետո նոր` գումար վաստակելու միջոց: Շատ երեխաներ են եղել, որոնք փորձաշրջան են անցել ու այդպես էլ չեն ընդունվել: Եղել են նաեւ երեխաներ, որոնք ընդունվել, սակայն հասկացել են, որ երգն ու երաժշտությունն իրենցը չեն: «Շանթ» հեռուստաընկերությամբ եթեր հեռարձակվող «Ազգային երգիչ» նախագիծն ինձ գերել է, ես ցանկանում եմ այդ մասին եւս խոսել: Այն մեգա նախագիծ է, որտեղ ես ընդգրկված եմ ժյուրիի կազմում: Շատ ուրախ եմ հեռուստաընկերության այդ որոշման համար: Նախագծին մասնակցում են հրաշալի երիտասարդներ` մեկը մյուսից տաղանդավոր:

- Խոսում ենք երգարվեստից, սակայն որոշ արվեստագետներ պնդում են, որ վերջին շրջանում, երբ երկրում ամեն բան իրար է խառնվել, արվեստի մասին մտածել, արվեստով զբաղվել չեն կարողանում, որովհետեւ ծանր հոգեկան ապրումներ ունեն: Ձեզ չի՞ խանգարում այս բարդ շրջանը:

- Հավատացեք, բարդ իրավիճակներն ամենաշատը մեզ` արվեստագետներիս են խանգարում: Ցանկացած պատերազմի եւ պանդեմիայի ժամանակ բոլորն աշխատում են, բացի մեզնից: Եթե մի քիչ թույլ գտնվեցիր եւ թողեցիր, որ ամեն ինչ մահանա, արվեստը կվերանա: Ես ունեմ երկար տարիների չարչարանքների արդյունքում ձեռք բերված նշաձող, ինչն էլ երեւի ինձ օգնում է: Մենք սգում ենք մեր ազգի հետ` ամեն վատ բանի համար, եւ ուրախանում ամեն մի լավ բանով: Հայ ազգն արվեստի ազգ է: Մեր երեխաները տաղանդավոր են, մեր ժողովուրդը սիրում է երաժշտություն: Առհասարակ, հայ ազգն արվեստասեր ազգ է, եւ հենց այդ պատճառով էլ մենք պետք է միշտ ստեղծագործենք:

- Օրինակ` պատերազմական իրադրությունն ազդո՞ւմ է երգչի բարոյահոգեբանական վիճակի վրա:

- Միշտ: Եթե չազդեր, ավելի շատ երգեր կգրվեին: Պրոդուկտ տալու հավեսն ավելի մեծ կլիներ: Վերջին շրջանում ես ավելի շատ իմ աշակերտներով եմ զբաղվում, փորձում եմ զարգացնել նրանց, հասցնել բարձր մակարդակի:

- Երգիչներին հաճախ մեղադրում են լռելու, չպայքարելու մեջ:

- Թող մեզ չխառնեն ոչ մի բանի մեջ:

- Ինչո՞ւ:

- Շատ հաճախ մեզ դիմում են տարբեր մարդիկ, օրինակ, ասում՝ այս զինվորը խնդիր ունի, խոսեք իր մասին, սթորի արեք, որպեսզի մարդիկ տեսնեն, օգնեն եւ այլն: Սիրելիներս, ես ուզում եմ ձեզ բացատրել, որ մենք ոչ մի բանով ձեզ օգտակար լինել չենք կարող: Դա կիսատ բան է լինելու: Նմանատիպ հարցերի դեպքում պետք է դիմել պետական մասշտաբով պատկան մարմիններին: Օրինակ` նույն զինվորի հետ կապված հարցերով պետք է զբաղվի պաշտպանության նախարարությունը: Ասում են՝ զինվորի նկարը տարածեք, հաշվեհամար գրեք, որ զինվորի համար գումար հավաքվի.... մենք պետություն ենք, մենք համապատասխան մարմիններ ունենք, պետք է նրանց դիմել: Մենք չենք կարող անվերջ օգնել: Շատ թարմ մի դեպք էլ պատմեմ. մի տղայի նկարն են ուղարկել, որն ունի սրտի խնդիր, խնդրում են, որ այդ տղայի նկարը տարածեմ, որ գումար հավաքվի.... դա ի՞նչ է տալու: Ավելի ճիշտ կլիներ նման դեպքերում դիմեին առողջապահության նախարարություն: Լավագույն բանը, որ ես կարող եմ անել, երգելն ու երգել սովորեցնելն է:

- Շատ երգիչ-երգչուհիների համացանցում թիրախավորում են՝ իշխանություններին քննադատելու համար: Գուցե սա տեսնելով՝ չե՞ք ցանկանում մտնել այդ ամենի մեջ:

- Ես աշխատում եմ այդ ամենի մեջ չլինել: Միշտ իմ աջը քաշած աշխատել եմ` բոլոր ժամանակներում: Շատ եմ սիրում իմ աշխատանքը, այն անում եմ մեծագույն սիրով: Առաջիկայում պատրաստվում ենք նոր մենահամերգի, զբաղվում եմ այդ հարցերով: Այլ ոլորտում ինձ չեմ տեսնում:

- Այսօր էկրաններին ինչ-որ անհասկանալի դեմքերի ենք տեսնում, որոնք, կարծես, երգարվեստի հետ կապ չունեն: Ինչո՞ւ է դաշտն այսպես փչացել:

- Որովհետեւ ամեն ինչ խառնվել է տեղերով: Ամեն մարդ կարող է անել այն, ինչ ցանկանում է, չկա վերահսկող մեխանիզմ: Ամեն ինչ շատ ազատ է դարձել, տեխնիկան էլ իր հերթին զարգացել է, եւ ամենաանտաղանդ մարդն այսօր կարողանում է ինչ-որ բան ստեղծել, անկախ նրանից՝ դա իր մոտ ստացվո՞ւմ է, թե՞ ոչ: Մենք տաղանդավոր երաժիշտներ, երգիչներ ու երգահաններ ունենք, բայց լավ երաժշտություն տվողների տոկոսը քիչ է: Ունենք երգիչներ, որոնք սիրվել են, սակայն այսօր վատ պրոդուկտ են տալիս, իսկ մարդիկ դա, այսպես ասած, ուտում են: Ուտում են, բայց չեն հասկանում՝ ինչ են ուտում եւ ինչի համար են ուտում:

- 2000-ականներից հետո լավ երգիչներ ասպարեզում քիչ ենք տեսնում: Ինչո՞ւ: Տաղանդավոր երգիչնե՞րն են պակասե՞լ, թե՞ պատճառն այլ է:

- Տաղանդավոր երգիչներ շատ կան: Ժամանակներն ու հետաքրքրություններն են այժմ փոխվել: Ինչ-որ մեկն ինչ-որ մի բան է անում` հաջողության է հասնում, մյուսներն էլ դա կրկնում են, սակայն հաճախ դա արվում է ոչ ճիշտ ու վատ ճանապարհով: Վատն էլ ունի աստիճան, ամեն վատ բանից հետո ավելի վատն ենք հաճախ տեսնում:

- Առաջիկայում ի՞նչ ծրագրեր` երգեր, տեսահոլովակներ եք պատրաստվում ներկայացնել:

- Դպրոցի հետ կապված երկու պրոյեկտի մասին եմ ուզում խոսել. մեկը կոչվում է  «Մամ ջան», որը ստեղծվել է իմ միջին խմբի 14 աշակերտների համար, մյուսը Երեւանի մասին է, դեռ անվերնագիր է, սակայն շատ լավ աշխատանք է: Մոտ ապագայում ներկայացնելու եմ մի երգ, որը հարսի գովքի մասին է: Մի երգ էլ կա` «Իմ քաղաքը», որը կրկին Երեւանի մասին է: Մի երգ էլ կա` «Դու», այն եւս առաջիկայում պատրաստ կլինի: Մի լավ պրոյեկտ էլ ունեմ` «Փառք տղաներին», որը նվիրվում է բոլոր կենդանի եւ հավերժի գրկում ապրող հերոսներին...