Իհարկե, այդ մարդիկ հանրություն են, բայց իշխանափոխության հանրային պահանջ չեմ տեսնում․ Ռուստամ Բադասյան 

ՊԵԿ նախագահ Ռուստամ Բադասյանը այսօր կառավարության նիստից հետո ունեցած ճեպազրույցում նորից պնդեց երեկ իր արտահայտած այն միտքը, թե իշխանափոխության պահանջին հանրության աջակցության ոչ մի նշան չի տեսնում։

Hraparak.am-ը հարցրեց նրան՝ փողոց դուրս եկած հազարավոր քաղաքացիները հանրությո՞ւն չեն։

«Իհարկե հանրություն են, հանրության մասն են, ովքեր իրացնում են խաղաղ հավաքների իրենց իրավունքները։ Լրագրողը ինձ հարցրել է իշխանափոխության հանրային պահանջի մասին, ես նշել եմ, որ հանրային պահանջ ես չեմ տեսնում»,-ասաց նա։

-Մի կողմից ասում եք, որ այդ մարդիկ, այո, հանրություն են, մյուս կողմից ասում եք՝ հանրային պահանջ չկա, դա ինչպե՞ս հասկանանք։ 

-Ես նորից եմ ձևակերպում, ասում եմ՝ իշխանափոխության հանրային պահանջ չկա։ Մարդիկ ունեն պահանջներ, և, բնականաբար, դրանք հանրային պահանջներ են։ Բայց իշխանափոխության հանրային պահանջ, այսինքն՝ Հայաստանի ժողովրդի մեծամասնության պահանջ իշխանափոխության համար՝ չկա։

-Գուցե Դուք Իշխանի (Իշխան Սաղաթելյանի) փոփոխության պահանջ չեք տեսնում, պարոն Բադասյան, բայց իշխանափոխության պահանջ՝ Իշխանի գլխավորությամբ, կա։

-Հանրային պահանջարկն այնքան չէ, որպեսզի իշխանափոխություն լինի։ Իշխանությունները ձևավորվում են ընտրությունների միջոցով, հետընտրական իրավիճակում կամ որևէ քաղաքական իրադարձությանն արձագանքելու դեպքում, բնականաբար, կան Սահմանադրությամբ նախատեսված պրոցեսներ, և էդ պրոցեսները պետք է կիրառվեն։ Այսինքն՝ ես իմ կարծիքն եմ ասում, որ ՀՀ ժողովուրդը մի փոքր առաջ՝ ընդամենը մեկ-մեկուկես տարի առաջ իր ընտրությունը կատարել է։ 

-Ես ուզում եմ հիշեցնել, որ 2018-ին էլ ընտրությունների միջոցով չեղավ իշխանափոխություն, մարդիկ փողոց դուրս եկան և ճնշեցին, որ հրաժարական տա օրվա իշխանությունը։

-Եվ տեղի ունեցավ ընտրություն, որի արդյունքում ձևավորվեց իշխանություն։

-Հիմա էլ, որ հրաժարական տա Նիկոլ Փաշինյանը, ընտրություն կլինի։

-Դրա համար եմ ասում՝ եթե 2018 թվականի իրադարձությունները համեմատում ենք այսօրվա իրադարձությունների հետ, ապա որևէ աղերս չկա թե՛ հանրության ներգրավվածության առումով, թե՛ հանրային պահանջի ձևակերպման, թե՛ էն մթնոլորտը, որ կար 2018 թվականի հավաքների ժամանակ և կա հիմա։

-Բայց այն ժամանակ մերժում էին Սերժին, իսկ հիմա պայքարում են հանուն Արցախի, հանուն Հայաստանի Հանրապետության և մեր պետականության և հայրենիքի փրկության։ Դուք այստեղ գաղափարական առումով տարբերություն չե՞ք տեսնում ու կարծում եք՝ հայ ժողովուրդը հանուն Արցախի ու Հայաստանի չի՞ ուզում որևէ քայլ անել։

-Այն ժամանակ պայքարում էին կոռուպցիայի, ամենաթողության և դրա միջոցով պետական ինստիտուտները, այդ թվում՝ անվտանգությամբ զբաղվող պետական ինստիտուտները քայքայելու դեմ, և պայքարը հաջողությամբ է պսակվել, և հիմա դժվարին պայքար է գնում, որպեսզի պետականությունը պահենք։ 

-Ձեր ասած այդ կոռուպցիայի, ամենաթողության պայմաններում մենք, ամեն դեպքում, Արցախ ունեինք, Արցախը հանձնված չէր, մեր պետության անվտանգությունը խարխլված չէր, իսկ Սյունիքում էլ թշնամին չէր ներխուժել մեր սուվերեն տարածք։ Իսկ այսօր չունենք այդ ամենը։

-Կարող ենք շարունակել՝ պատրաստվածության հետ կապված և այլն, և այլն, բայց ես չեմ ուզում այս թեմայով երկար որևէ մեկնաբանություն տալ։