Այլ ճանապարհ չկա

Lragir.am-ի ծագումով արցախցի մեկնաբանը կոչ է անում, որ Սամվել Բաբայանը, Արայիկ Հարությունյանը եւ բոլոր նրանք, որ անցյալում զբաղեցրել են պետական պաշտոն, անգլիական ձեւով հեռանան քաղաքականությունից: Նա գտնում է, որ Արցախում վերջերս ստեղծված «Միացում» շարժումը կարող է բերել նոր քաղաքական օրակարգ, դուրս մղել նրանց, ովքեր սովոր են խոսել քրեական ժարգոնով եւ «բանդաներ» պահել:

«Բանդայի» մասին հայտարարել է ՊԲ նախկին հրամանատար Սամվել Բաբայանը` թիրախ դարձնելով Ազատ հայրենիք կուսակցության առաջնորդ Արայիկ Հարությունյանին: Վեջինս հակադարձել է, որ երկու տասնամյակ է` Արցախում բանդաներ չկան: Եւ թե ինչո՞ւ է հեղինակավոր համարվող լրատվամիջոցի մեկնաբանը փաստացի ակնարկում, որ Արցախում «բանդաներ կան»` մնում է նրա խղճին եւ պատասխանատվությանը: Բայց դա խնդրի մի կողմն է: Ավելի ինտրիգային է, որ մեկնաբանը լիովին մերժում է Արցախի քաղաքական դաշտի խաղացողներին եւ հույս տածում, որ «Միացում» դաշինքն է բերելու նոր օրակարգ: Խոսքը Հայաստանին Արցախի միավորման մասին է, որը, ինչպես դիպուկ ձեւակերպել է «Միացում» դաշինքի հայտարարությունն ստորագրած Հրաչյա Արզումանյանը` տեւական գործընթաց է եւ չի կարող ավարտվել մեկ ստորագրությամբ:

Այս ակնհայտ իրողությունը պետք է որ հասկանալի լինի նաեւ Lragir.am-ի մեկնաբանին: Պարզ է, որ ամեն դեպքում 2020թ.-ին Արցախում պետք է տեղի ունենան նախագահի եւ խորհրդարանի ընտրություններ: Նախագահի հավանական թեկնածուների շրջանակը հայտնի է: Եւ եթե մեկնաբանը Սամվել Բաբայանին, Արայիկ Հարությունյանին, Վիտալի Բալասանյանին հորդորում է հեռանալ քաղաքականությունից, ապա հարց է ծագում` իսկ ո՞ւմ է ինքը տեսնում Արցախի նախագահի պաշտոնում: «Միացում» դաշինքի մաս կազմող կուսակցությունները հազիվ թե նախագահական մրցապայքարին ինքնուրույն մասնակցելու հնարավորություն ունեն: Բացառված չէ, սակայն, որ նրանք ոչ կուսակցական թեկնածու առաջադրեն, որի ինքնությունն առայժմ չի հրապարակվում: Դա իրենց իրավունքն է: Սահմանադրությունը որեւէ ուժի չի արգելում  նախագահի թեկնածու առաջադրել:

Բայց այդ իրավունքը հավասարապես տարածվում է բոլոր կուսակցությունների, այդ թվում եւ` Ազատ հայրենիքի վրա: Ժողովրդավար երկրում անթույլատրելի է պիտակավորել քաղաքական գործչին: Այդ իրավունքն ունի միայն ընտրողը, որ իր քվեն տալիս է մեկին` մերժելով մյուսին: Արհեստական լարվածություն ստեղծելու եւ ապոկալիպտիկ մտավարժանքներ անելու հարկ բացարձակապես չկա: Կգա ժամանակը` կուսակցությունները կառաջադրեն իրենց թեկնածուներին: Նրանք հանդես կգան իրենց նախընտրական ծրագրով, քարոզարշավ կիրականացնեն: Եւ ով կստանա ընտրողների կողմ ձայների կեսից ավելին, նա էլ կընտրվի Արցախի նախագահ: Սահմանադրությամբ իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին, որն այն իրացնում է ընտրությունների եւ հանրաքվեների միջոցով: Պետք է միայն հարգել սահմանադրությունը, գործել օրինականության դաշտում: Այդ դեպքում ժողովուրդը կկատարի իր ընտրությունը, կձեւավորվի նոր իշխանություն: Այլ ճանապարհ չկա: