Էդուարդ Հարենց․ Լույսի նախդիրներ

**Ծանրատրոպ**



Իսկ սա բզե՞զ է



մայիսյան: Ձո՞ւկ է



ինքնահոս: Ստի՞նք է`



ձեռնափից փլվող`



մանկան: Փուչի՞կ է



ծակված: Երազի



կորուսյալ պո՞րտն է



հայերեն Ծ-ի



գլխատառ: Սկուտե՞ղ



սալոմեապար



գրազի` հույժ: Գա՞մն է



աջհամբույրի սուրբ



տեղում: Կնքահոր



մատանու ա՞կն է



անգտնելի: Խուլ



ձայնե՞ղ է: Բի՞բը



սիրո: Կիսակույր



աղոթքի սի՞րտն է`



Լուսնագրյանքիս



թերթին: Առէ՞ջ է



վարդի: Առագա՞ստ



չիմացյալ: Նա՞վ է



աչաջրանե`



անափ: Խարի՞սխ է



կորած: Ուլի՞ս է



կղզու: Թե՞ Զատկի



կղզին: Ուրբաթի



նշա՞ն է: Խոյի



կոկո՞րդ է: Չասված



եղջյո՞ւր: «Օ՞» բուրյան



թերի: Սրվա՞կ է



Մարիամի: (- Նաև`



Կիրակոսյա՞ն): Նոր



ծնկածա՞լ _կարմիր-_



_վանեցի_: Պա՞յտ է



արևի: Անի՞վ



_խնձորտան_: Սահնօ՞ձ



բերանբաց: Վե՞րք է



բանալու: Հոբի



քա՞ր: Երանելի



ծաղի՞կ: Համասփյուռ



թռչո՞ւն: Պահպանակ



սլա՞ցք: Պարսատիկի



ա՞ստղ է: Փայլածու



թիրա՞խ: Գարշապա՞ր



նորդարյա: Արցախ



անվան «Ցո՞»-ն: Գի՞նդ է



արիացու: Նռան



սերմ-հուլո՞ւնք: Օ՞ղ է



նռնակի: Վերջին



հեղափոխության



փամփո՞ւշտ է ոտքին-



բանաստեղծ: Ասո՞ւպ



հարցանիշ: Համր-



ժեստիկուլյատի՜վ



ինքնաթի՞ռ: - Իսկ սա՞…



​



**Հարաշեշտոլոր**



**«Լույսի նախդիրներ»** շարքից



​



Երեկ հորս



շողքից բռնած`



խնդրում, լալիս



էի` մինչև



լուսնակաթեր,-



​



հավատար, գար`



տեսներ, որ մի-



ակ գրիչս



վերջացել է:



​



Այսօր հորը



կշտամբում էր



Միլենան, թե.



– Տե՛ս դիմացդ,



խանգարում ես



​



գույներիս մեջ,



արև արա,



մատիտներս



մի՛ ճմրթիր:



​



Իսկ վաղն Իսկը



թարսապարող



տետրակորդի



այբաթարցի



անդնդեզրին



​



ճշմարիտն ո՞ւմ



հրեշտակն է.



հայրերի՞, թե՞



որդիների…



​



*******



Բառս մրսում է,



և դուրս է տալիս



​



մաշկիս արտագիր



քո ծաղկափոշին:



​



Կոպս խաղում է,



թիթեռն եմ հիշում:



​



Երկյուղս բռնած`



օդե պատն եմ քո



աղոթում դեպի:



​



Աղոթքի կեսից



ինքյան սղվում եմ:



​



Դո՛ւ մի ասա` կամ: -



Լույսը վառելիս`



​



քե՛զ եմ փռշտում,



դու _փռեշտակ_ ես:



​



**Capriccio**



(Ոտաչափություն)



**«Լույսի նախդիրներ»** շարքից



​



Երկուշաբթին` _ստի(ն)քը_



մոմած ցուցահանդես



Գեղարվեստի ժամը



մեկին (install to the



meeting), որից առաջ`



մ. թ. մի առավոտ,-



Սիրո(ւս) տարեդարձից



տասներկու օր հետո,-



​



հանկարծ թաքնատեսիլ



Միլենա-մելանս,



որի _համբույրին_ որ



պիտի _կիսախումս_



(նայիր` _ճղի_) դրվեր,



​



եղանակելով սուրբ



հորդելակ` ականջիս



հուշիկ արտասվեց մի



_կցուրդ_ շնչաման(յ)ակ.



​



– Դու գնում ես ցույցի,



որ կրակեն ոտքիդ: –



​



Իսկ Պողոտան ես է



քայլ անում` մերժելով



պայթաշփական սև



_լիմոնները_ (meeting



to the install), որոնց



դառնությունը էլ չի՛



​



երբեք զորելու` ո՛չ



մի ազատագրության



ճնշումն իջեցնի և



ո՛չ մի միլենատրոպ



բանա(յ)ստեղության քայլ-



երկուշաբթին ճղի…



​



**Թանկա**



(Milénade)



**«Լույսի նախդիրներ»** շարքից



​



Դու չես տեսնում իմ



հոպարին: Ո՞ւր ա ինքը,



դե ասա՛: Նրան



մենակ ե՛ս կարամ տեսնեմ,



մեկ էլ` Մոցարտ պապիկը:



​



**Էդուարդ Հարենց- բանաստեղծ**



**Հրապարակ մշակութային հավելված**