Ակն ընդ ական

Նյուտոնի երրորդ օրենքն ասում է՝ ազդումը միշտ ունի հավասար եւ հակադիր հակազդում։ Մարդկային լեզվով ասած՝ ցանկացած ճնշում առաջացնում է հակազդեցություն։ Երբ դու քրեական գործ ես հարուցում փող, շրջապատ, կենսագրություն, որոշակի ինտելեկտ, համակիրներ ունեցող անձանց նկատմամբ, քիչ հավանական է, որ նրանք մորթվող հավերի նման թույլ տան իրենց վիզը կտրել՝ առանց պայքարի։ Ուստի երբ Յուրի Խաչատուրովի, Ռոբերտ Քոչարյանի, Արթուր Աղաբեկյանի, Արմեն Գեւորգյանի, մյուսների նկատմամբ քրգործեր են հարուցվում, եւ այդ անձինք դիմում են ինքնապաշտպանության՝ սկսում են հարցազրույցներ տալ, վարկաբեկել իշխանություններին, ցույց տալ նրա բացթողումները, դիմել եվրակառույցներին, այո՝ անգամ «տղա բերել դրսից», մի զարմացիր։ Երբ հայտարարում ես, որ ՀՀԿ-ն դաժանորեն թալանել է երկիրը, գողացել են «Արի տուն» ծրագրի, «Հայաստան» եւ «Երեւան» հիմնադրամների փողերը, այսինչ գյուղապետը 4 տարում 1 միլիոն դրամ աշխատավարձ է վճարել իր հորեղբոր տղային, այնինչ տնօրենը դասագրքերի փողից է կճմթել, բնական է, որ հանրությունը սկսելու է հաշվել քո գնած վերնաշապիկների գինը, վարչապետի ու փոխվարչապետի կանանց գործուղման ծախսերը, կառավարական ինքնաթիռի եւ ուղղաթիռի ծախսած վառելիքը, օգնականների ու խորհրդականների քանակը։



Եթե դու ժամանակին հազարավոր ելույթներ ես ունեցել ադմինիստրատիվ ռեսուրսն ընտրությունների շրջանում օգտագործելու մասին, քննադատել ես իշխանություններին «կրուտիտների» համար եւ նրանց անվանել բարձր հարկերից ներքեւ գահավիժող կատուներ, որոնք միշտ երկու ոտքի վրա են ընկնում, ուրեմն սպասիր, որ նույնը քեզ հետ են անելու։ Ավելին՝ հիշեցնելու են քո բոլոր նախկին ելույթները եւ զուգահեռներ են անցկացնելու նախկին ատելի իշխանությունների հետ։