Թշնամանքը դատարկ տեղում չի բուսնում

Թշնամանքը դատարկ տեղում չի բուսնում
Վերջերս ինչ որ տեղեկություն տարածվեց անտիսեմիտիզմի տարածվածության մակարդակին վերաբերվող արևելաեվրոպական երկրներում անցկացված սոցիոլոգիական ուսումնասիրության մասին, համաձայն որի այդ երկրների մեջ անտիսեմիտիզմի ամենաբարձր ցուցանիշը Հայաստանում է գրանցվել:



Նախ սկսենք այնտեղից, որ այդ լուրը գոնե ինձ համար այնքան էլ հավաստի չթվաց, բայց եթե այնուամենայնիվ ընդունենք, որ դա իսկապես այդպես է, ապա կարծում եմ, որ զարմանալու ոչինչ չկա, քանի որ հրեաների պահվածքը հայության նկատմամբ, մեղմ ասած, խիստ տարօրինակ է: Լինելով ցեղասպանված ժողովուրդ` նրանք ոչ միայն համերաշխություն չեն ցուցաբերում հայերիս նկատմամբ իրականացված ցեղասպանությունը դատապարտող քայլերի հետ, այլև մի բան էլ բոլոր երկրներում իրենց հզոր լոբբինները գործի են դրել, այդ հարցի հետ կապված, Թուրքիայի մերժողական դիրքորոշումը պաշտպանելու համար:



Արցախի հարցում նույնպես նրանք (ներառյալ Իսրայել պետությունը) խիստ ընդգծված պրոադբեջանական դիրքորոշում ունեն, էլ չեմ խոսում մեր ազգերի միջև եղած պատմական կնճիռների մասին, կապված ժամանակին երիտթուրքերի ու բոլշևիկների վարած հայակործան քաղաքականության հետ: Իհարկե և Օսմանյան Կայսրությունը, և Ռուսական Կայսրությունը չէին փայլում հայերի նկատմամբ իրենց բարյացկամ վերաբերմունքով, սակայն այդ երկրները սկսեցին հայ ժողովրդի նկատմամբ առավել դաժան քաղաքականություն վարել միայն այն ժամանակ, երբ երիտթուրքերը Օսմանյան Կայսրությունում եկան իշխանության, բոլշևիկներն էլ` Ռուսաստանում: Իսկ այդ ուժերի ազգային կազմի մասին վաղուց արդեն հայտնի է բոլորին:



Այնպես որ հրեաները հարցման այդ արդյունքներին ծանոթանալուց հետո տարակուսելու փոխարեն թող մի քիչ մտածեն ու ինչ որ եզրակացություններ անեն. թշնամանքը դատարկ տեղում չի բուսնում, եթե կա խնդիր երկու կողմերի մեջ, ապա այն միասնաբար պիտի հաղթահարվի` հիմնված փոխադարձ հարգանքի ու տոլերանտության վրա, այլ ոչ թե ուժի դիրքերից խոսելու և պարտադրելու սովորույթի վրա, որը շատ բնորոշ է այսօր համաշխարհային հրեականությանը:



**Թորոս Ալեքսանյան**