Մի՛…

Պրկված ճիրան ես



ու ժանիք ես բաց,



կողս խրված հայրենիք.



կոկորդիս հասել ես արդեն,



բա՛ց թող` ես գնամ:



​



Քեզնից հանել ես քեզ



և ինձ բաժանել ինձնից.



երկու դու ենք ու չունենք ես:



​



Հայացքդ գազան ու կերպդ հոշոտող՝



երկիր անհայրենիք.



մի՛ ստիր,



մի՛ գողացիր,



մի՛ սպանիր:



​



Բա՛ց թող` տանեմ ինձ,



ինչ մնացել է իմ տաք դիակից.



քեզնով ես արել կյանքս,



թույլ տուր



ե՛ս ընտրեմ իմ մահվան ձևը:



​



**Հուսիկ Արա**



**Հրապարակ մշակութային հավելված**