Հանուն մեկ մարդու անձնական իշխանության հավերժացման

Իհարկե, կառավարող ապազգային իշխանավորների համար ՀՀ սահմանադրությունն ու օրենքները որեւէ կարեւորություն չունեն, որովհետեւ համընդհանուր ձեւով սպասարկում են միայն մեկ անձի շահերն ու ծրագրերը։ Այդ գործընթացի ժամանակ զավեշտի ու աբսուրդի աստիճանի մեկնաբանություններ են տրվում պարզ ու հասկանալի օրենքներին։ Այդ պետականակործան երեւույթի ցավալի օրինակ են Արմեն Սարգսյանին երկրի նախագահ դարձնելու հակաօրինական ճիգերը։ Նոր Սահմանադրության իրավական գերակայության պահանջով նա չի կարող առաջադրվել ՀՀ նախագահի թեկնածու, որովհետեւ գործող Սահմանադրության 124 հոդվածի 2-րդ կետում հստակ տրված են թեկնածուին ներկայացվող պահանջներն ու սահմանափակումները․ «Հանրապետության նախագահ կարող է ընտրել 40 տարին լրացած, միայն Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի հանդիսացող, վերջին 6 տարում Հայաստանի Հանրապետությունում մշտապես բնակվող յուրաքանչյուր ոք»։



Արմեն Սարգսյանը Մեծ Բրիտանիայի Թագավորության լիիրավ քաղաքացի է եւ անընդհատ ապրել է այդ երկրում, որը կարելի է համարել անառարկելի փաստ։ Նման իրավական հակադրության եւ անընդունելիության պայմաններում անգամ առաջադրվում է նրա թեկնածությունը։ Երկրի գործող նախագահը հանդիպում է վերջինիս հետ եւ, որպես ՀՀ նախագահի նոր թեկնածու, նրան ներկայացնում է ՀՀԿ-ին, հանդիպումներ է ունենում կուսակցությունների եւ արտերկրի համայնքների հետ։ ՀՀ Սահմանադրության 125 հոդվածի 3-րդ կետում գրված է․ «Հանրապետության նախագահի թեկնածու առաջադրվելու իրավունք ունի պատգամավորների ընդհանուր թվի առնվազն մեկ քառորդը»։



Սերժ Սարգսյանի ինքնահաճ տոտալիտարիզմի փայլուն օրինակ է այն, որ Ազգային ժողովի գործառնային պարտականություններն իրականացնում է քաղաքական մի այր, որը նման իրավասությամբ օժտված չէ։ Նորից տեսնում ենք, որ խախտված է իշխանությունների տարաբաժանման սահմանադրական կարգը։ Բարոյական հարթությունում նա եւ նրա ընտանիքը երկրի ու ժողովրդի հետ որեւէ աղերս չունեն, եւ նա սպասարկել է միայն արտաքին քաղաքական խնդիրներ, որոնք աչքի չեն ընկել արդյունավետությամբ։ Միայն նշենք, թե քանի հակաղարաբաղյան որոշում եւ հակահայկական միջոցառումներ են իրականացվել մեր դիվանագիտության կողմից։ Տպավորություն է, թե իբր մեկ անձի որոշումներն են գերակայում, հաշվի չեն առնվում Սահմանադրությունն ու օրենքները, եւ նպատակ է հետապնդվում բացարձականացնել մեկ մարդու հավերժական իշխանությունը։



**Վոլոդյա ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ**