Բռնությունները մեզ մոտ ոչ գրանցվում են, ոչ էլ բացահայտվում
Աշխարհում յուրաքանչյուր տարի միլիոնավոր երեխաներ դառնում են ֆիզիկական, սեռական եւ հուզական բռնության զոհեր: Երեխաների հանդեպ բռնության կիրառումը ամբողջ աշխարհում լուրջ հիմնախնդիր է, քանի որ այն լրջորեն վնասում է զոհերի ֆիզիկական, հոգեկան առողջությանը, բարեկեցությանը, անձի զարգացմանը: Հետաքրքիր է, որ ծեծված, տանջված, շահագործված եւ սպանված երեխաների մասին վկայություններ են պարունակվում հնեաբանական հետազոտություններում: Հայաստանում երեխաների հանդեպ բռնության կիրառման դեպքերի մեծ մասը չի բացահայտվում կամ չի գրանցվում:
«ՍՕՍ մանկական գյուղեր» հայկական բարեգործական հիմնադրամի տվյալներով` մի շարք երկրներում օրենքով երեխայի եւ ծնողների իրավունքները հավասարակշռված են: Սահմանված են կոնկրետ հոդվածներ, որոնք թույլ են տալիս տարբերակել «երեխայի հանդեպ անփութություն», «նեղացված երեխա», «հնարավորություններից զրկված երեխա», «կարիքավոր երեխա» եւ «պաշտպանության կարիք ունեցող երեխա» իրավիճակները: Իսկ ահա մեր երկրում անելիքները շատ են: Մասնավորապես, ընտանեկան բռնությունները «փակ դռների ետեւում են»:
Համաձայն ՀՕՖ-ի երեխաների կենտրոնի վիճակագրության` 2008-2010թթ. կենտրոնում ապաստանած 470 երեխաների գերակշիռ մասը տառապել են տարաբնույթ զրկանքներից, հոգեբանական բռնություններից, մոտ կեսը` ֆիզիկական բռնություններից, իսկ 36 անչափահասներ ենթարկվել են սեռական ոտնձգությունների: Այդ մասին զոհերը խուսափել են բարձրաձայնել, քանի որ բռնությունների մեծ մասը տեղի է ունեցել ընտանիքներում: Ըստ Հայաստանի իրավապահների, Հայաստանում 2008թ. արձանագրվել է սեռական անձեռնմխելիության եւ սեռական ազատության դեմ ուղղված հանցագործությունների` Հայաստանի համար աննախադեպ աճ` 63 դեպք 33-ի դիմաց: Տուժողների թվում 50-ը կամ 79%-ը անչափահասներ են:
«ՍՕՍ մանկական գյուղեր» հայկական բարեգործական հիմնադրամի տվյալներով` մի շարք երկրներում օրենքով երեխայի եւ ծնողների իրավունքները հավասարակշռված են: Սահմանված են կոնկրետ հոդվածներ, որոնք թույլ են տալիս տարբերակել «երեխայի հանդեպ անփութություն», «նեղացված երեխա», «հնարավորություններից զրկված երեխա», «կարիքավոր երեխա» եւ «պաշտպանության կարիք ունեցող երեխա» իրավիճակները: Իսկ ահա մեր երկրում անելիքները շատ են: Մասնավորապես, ընտանեկան բռնությունները «փակ դռների ետեւում են»:
Համաձայն ՀՕՖ-ի երեխաների կենտրոնի վիճակագրության` 2008-2010թթ. կենտրոնում ապաստանած 470 երեխաների գերակշիռ մասը տառապել են տարաբնույթ զրկանքներից, հոգեբանական բռնություններից, մոտ կեսը` ֆիզիկական բռնություններից, իսկ 36 անչափահասներ ենթարկվել են սեռական ոտնձգությունների: Այդ մասին զոհերը խուսափել են բարձրաձայնել, քանի որ բռնությունների մեծ մասը տեղի է ունեցել ընտանիքներում: Ըստ Հայաստանի իրավապահների, Հայաստանում 2008թ. արձանագրվել է սեռական անձեռնմխելիության եւ սեռական ազատության դեմ ուղղված հանցագործությունների` Հայաստանի համար աննախադեպ աճ` 63 դեպք 33-ի դիմաց: Տուժողների թվում 50-ը կամ 79%-ը անչափահասներ են:
Կարծիքներ