Ինձ ավելի հաճելի է հիվանդանոցում աշխատել, քան նախարար ու ռեկտոր

Խոսակցություններ կան, որ Երեւանի քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանը մտադիր է ներդրողներ «կպցնել» նաեւ առողջապահության ոլորտում: Քաղաքապետարանի ենթակայության տակ գտնվող հիվանդանոցների «բրենդըվի» համասեփականատերեր է փնտրում: Կարճ ասած, մասամբ սեփականաշնորհվելու են նաեւ քաղաքապետարանի հիվանդանոցները:



- Ձեր հիվանդանոցը միակ պետական հիվանդանոցն է, մինչդեռ մյուս խոշորները վաղուց սեփականաշնորհված են: Հնարավո՞ր է այս ընթացքում Դուք էլ այն սեփականաշնորհեք:



- Առանձնապես չեմ ձգտել, որովհետեւ տնտեսական վատ պայմաններում սեփականաշնորհված հիվանդանոց պահելը շատ ավելի դժվար է: Եթե երկրում ստեղծվի ճգնաժամային վիճակ, ապա պետությունը կաջակցի: Այսինքն, ես միշտ այն  կարծիքին եմ եղել, որ սեփականատերը պիտի լինի շատ հարուստ մարդ, ինքը պիտի ունենա եկամուտներ, ֆաբրիկաներ, առեւտրով զբաղվի, բիզնեսներ ունենա, որ հիվանդանոցի տուժելու դեպքում կարողանա ծախսերը հոգալ:



- Ինչ է, Դուք բիզնեսի կամ եկամուտների պակա՞ս ունեք, պարոն Մինասյան:



- Էն ժամանակ` այո, ես էն ժամանակ ռիսկ չէի անի, շատ խոշոր է հիվանդանոցը:  Կոլեկտիվը շատ մեծ է, պատասխանատվությունը՝ նույնպես, բայց հիմա երկրի վիճակն այնպիսին է, որ կարելի է մտածել սեփականաշնորհման մասին, առավել եւս, որ գերակշռողը մասնավոր է: Դեռ ավելին, քաղաքապետարանն իր համայնքային սեփականություն հանդիսացող բուժհիմնարկների համար փորձում է գտնել լավ ներդրողներ, որոնք կկարողանան դառնալ համասեփականատերեր: Սա արդեն շատ լավ ծրագիր է: Բայց իրոք հարուստ մարդ լինի, որ կարողանա ներդրումներ անել: Ես սեփական բիզնեսներ այդքան էլ չունեմ` ասեմ Ձեզ: Դե, սեփականաշնորհման  հարցը չեմ էլ բարձրացնում: Եթե պետությունը կհամարի, որ այդպես պետք է լինի, թող լինի:



- Մի ժամանակ Ձեր անունը շրջանառվում էր որպես առողջապահության նախարարի, ապա Բժշկական համալսարանի ռեկտորի հավանական թեկնածու, բայց երկու պաշտոնում էլ չնշանակվեցիք: Ի՞նչն էր պատճառը:



- Ինձ երբեք չեն առաջարկել, չեն էլ առաջարկի, գեղեցիկ չի լինի, որովհետեւ կնմանվենք  աֆրիկյան երկրների, օրինակ Քադաֆիին, որ գալիս են մի քանի  եղբայրներով նստում ու կառավարում են: Ինձ թվում է` դարն էդպիսին չէ, չնայած ամերիկացիներն էլ էդ կլանային հասկացողությունն ունեն, բայց էնտեղ դիտվում է: Նախարար չեմ էլ ուզում, ինչ-որ մի տարիք կա՝ 40-45, պիտի շատ շարժվես,  շրջաններից տուն չգաս, սահմանամերձ գոտիներից, բժշկական ամբուլատորիաներից. ես մեր երկրի նախարարն էդպիսին եմ պատկերացնում: Ինձ էստեղ ավելի հաճելի է աշխատել, քան նույնիսկ ռեկտորի պաշտոնում:



- Պարոն Մինասյան, հսկայական հիվանդանոց եք ղեկավարում, ինչո՞ւ ընդգրկվեցիք նաեւ ավագանու կազմում:



- Ես եմ ուզել, ինձ չեն առաջարկել, ես ուզեցի դառնալ Երեւանի ղեկավարման կենտրոնում, որ տեղյակ լինեմ ամեն ինչից: Ես մեր քաղաքի պրոբլեմներով ապրող մարդ եմ:



- Բայց, խոսակցությունների համաձայն, Ձեզ ընդգրկեցին` վերահսկողական գործառույթ իրականացնելու, որոշումների վրա ազդելու նպատակով:



- Ես Ձեզ հասկանում եմ, բայց՝ չէ, այդպես չէ իրականում, որովհետեւ կա կուսակցություն, որն էլ առաջադրել է քաղաքապետին, այսինքն` օբյեկտիվ այնպիսի վիճակ էր ստեղծված, որ քաղաքապետը կուսակցության առաջադրած գիծը պետք է տանի ու ենթարկվի քաղաքական որոշումներին: Ինչպես Դուք նշեցիք, կուլիսային լծակներ չկան: Հետո էլ՝ քաղաքապետարանը մենակ ասֆալտի ու շինարարության համար չէ, պիտի երեւա նաեւ, որ քաղաքապետարանը կանգնած է քաղաքացու մեջքին նաեւ առողջական հարցերով:



- Ինչպե՞ս էիք նախկին քաղաքապետի հետ աշխատում,  տարաձայնություններ ունեի՞ք:



- Կոնֆլիկտ չէր կարող լինել, որովհետեւ ուժեղ նախագահի դեպքում, որն առաջադրել էր Բեգլարյանին, որին էլ ընտրել էր ավագանին, ոչ թե երեւանցիները: Երեւանցիներն ընտրում են ավագանուն, այսինքն Երեւանում ուժեղ քաղաքապետ` որպես քաղաքական գործիչ, կոնֆլիկտ երբեք չի կարող լինել, որպես աշխատող` կլինի, բայց լուժկովյան ուժը երբեք չի լինելու, որովհետեւ երեւանցին չի ընտրել իրեն: Այսինքն, Բեգլարյանը չէր կարող լինել այդպիսին, նա նատուրայով էլ այդպիսին չէր: Իմ հին ընկերն է, ինքը սովորական երեւանցի մարդ է իր նիստուկացով:



- Պարոն Մինասյան, ասում են, որ Դուք լուրջ ազդեցություն ունեք նաեւ առողջապահության ոլորտում կայացվող որոշումների վրա: Առողջապահության նախարար  Հարություն Քուշկյանի հետ էլ քավոր-սանիկական հարաբերություններ ունեք: Տեսակետների, դիրքորոշումների  բախում չի՞ լինում, ինչպե՞ս եք հաղթահարում:



- Եթե ինձ մի բան հարցնում են, ես ասում եմ, եթե չէ` ես ակտիվ չեմ դրսեւորվում:



- Թեեւ Հանրապետական կուսակցությանն աջակցում եք, սակայն չեք անդամագրվում, ի՞նչն է պատճառը:



- Ես աջակցում եմ բոլոր իմ գործերով, առողջապահության կազմակերպիչների ասոցիացիայի համանախագահն եմ: Շատ լավ կազմակերպություն է, մոտ 20 հազար մասնակից ունենք, հիմնականում հանրապետական են, ես էլ եմ  մասնակցում բոլոր միջոցառումներին... Երեւի պիտի առաջարկեն... Ես ավելի շատ եմ նվիրված ՀՀԿ-ին, քան որոշ անդամներ:



- Չե՞ն առաջարկել:



-Չէ, չէ, երբեք:



- ԲՀԿ-ն նախընտրական արշավներին օգտագործում է նաեւ իր կուսակցին պատկանող հիվանդանոցները, անվճար բուժօգնություն են ցուցաբերում քաղաքացիներին: Դուք էլ ՀՀԿ-ի քարոզարշավի՞ն եք օգտակար լինում Ձեր բուժհիմնարկով:



- Այո, բնականաբար: Կամ եթե մենք բաց դռների օր ենք հայտարարում ու գնում մարզեր, կարո՞ղ է նույն մարդիկ չեն գալիս, մենք ի՞նչ իմանանք ով ում է ընտրելու, հո չե՞նք հարցնում ինչ կուսակցության են պատկանում, նույն մարդիկ գալիս են եւ օգտվում նաեւ մեր ակցիայից:



- Իսկ եթե Հայ ազգային կոնգրեսը հայտարարի բաց դռների օր, Ձեր հիվանդանոցի դռները կբացե՞ք քաղաքացիների առջեւ կամ աշխատակիցներին կգործուղե՞ք մարզեր:



- Այո, ինչո՞ւ չէ: Հիվանդանոցի համար ի՞նչ տարբերություն, թե ով է հիվանդը: Բայց ես չհասկացա, թե ՀԱԿ-ն ինչու չեկավ ավագանու խորհուրդ: Հարցը միայն էն չի, որ միայն իրենց որոշումները պետք է անցնեն, բայց իրենց ներկայությունը կնպաստեր, որ ավագանին ավելի լավ աշխատեր: Այո, վատ է, որ չեկան, մենք ընտրվել էինք X քանակով, բայց այդ քանակից հիմա14 հոգի չկան:



- Որպես ավագանու խորհրդի անդամ, ինչպե՞ս եք վերաբերվում Կարեն Կարապետյանի այս վերջին որոշումներին, մասնավորապես կրպակների ապամոնտաժմանը, որը բողոքի ալիք բարձրացրեց:



- Նա լավ մենեջեր է, բայց մարդիկ ուզում են տեսնել արդարություն: Օրինակ, պիտի վերցնես քանդես կենտրոնում այգու մեջի մի ռեստորան, էդ այլանդակությունները, որ կապեցին մեր այգիների գլխին` զրկելով երեխաներին մաքուր օդից, խաղալու հնարավորությունից: Էդպիսի վայրենություն, որ արվեց էս քաղաքի գլխին, ոչ մի տեղ չես տեսնի: Իսահակյանի արձանի մոտի խանութները, Աբովյան փողոցին մայթերի մեջտեղի  խանութները... Էդպիսի բան աշխարհում չես տեսնի: Մի հատ սրճարան, որ հանվի, կրպակատերերի 30 տոկոսը կասի, որ շատ էլ ճիշտ է անում քաղաքապետը: Պետք է արդարություն լինի: Թող Օպերան լրիվ մաքրեն, ունեւոր մարդիկ են, ամբողջ աշխարհում էլ ման են գալիս, որտե՞ղ են տեսել նման այլանդակություն: Երեւանում կան նաեւ տրամաբանությունից դուրս շինություններ, որոնք ցինիզմի եւ արհամարհանքի դրսեւորում են հասարակության հանդեպ:



Երեւանում գտնվող բոլոր խոշոր, առողջապահության նախարարության ենթակայության տակ գտնվող հիվանդանոցները սեփականաշնորհված են, բացի «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» հիվանդանոցից, որի տնօրենն է Արա Մինասյանը՝ Սերժ Սարգսյանի խնամին: Թե ինչն է պատճառը, որ այն մնացել է պետության «ուսերին», փորձեցինք պարզել պարոն Մինասյանից: