Ուսամա Բեն Լադեն. Մենք սիրում ենք մահը, ամերիկան սիրում է կյանքը
hraparak
11 Դեկտեմբեր 2012 | 06:55
0
Ես անօգնական Աստծո ծառան եմ, մշտապես պատասխանատվության զգացումով նրա առաջ:Ես առաջին անգամ մտահոգվեցի 1982 թվականին, երբ Ամերիկան Իսրայելին թույլ տվեց ներխուժել Լիբանան: Ես մինչեւ հիմա հիշում եմ այդ տեսարանները: Վերջույթներից զրկված կանայք ու երեխաներ, ռումբեր` թափվող նրանց տների վրա: Առանց ամուսիններ ու հայրեր մնացած կանայք, երեխաներ: Դա նույնն է, ինչ կոկորդիլոսը հարձակվի անմեղ երեխայի վրա, իսկ երեխան կարող է միայն անպաշտպանությունից լաց լինել ու գոռալ…
Մենք պատերազմում ենք ձեզ հետ, քանի որ մենք ազատ ենք ու երբեք չենք հանդուրժի նրան, ով կփորձի խլել մեզնից մեր ազատությունը: Դուք կոտրեցիք մեր հավատը վաղվա օրվա նկատմամբ, մենք էլ կկոտրենք ձերը:
Բուշը հավատացնում է, որ մենք ատում ենք ազատությունը: Այդ դեպքում թող նա իմ մի հարցին պատասխանի. ինչո՞ւ մենք չենք ռմբակոծում Շվեդիան:
Ինձ չի վախեցնում, որ ամերիկացիներն իմ գլխի համար կլորիկ գումար են խոստացել: Մենք` մուսուլմաններս, հավատում ենք, որ ի սկզբանե ամեն ինչ կանխորոշված է, եւ եթե չգա իմ մահվան պահը, նրանք ոչինչ չեն կարող անել:
Մեր տղաները զարմացել էին ամերիկացի զինվորների ցածր մակարդակի վրա: Շատ շուտ նրանք հասկացան, որ ամերիկացի զինվորներն ընդամենը թղթե վագրեր են:
Իմ պարտքն է արթնացնել մուսուլմաններին:
Եթե լուրջ լինենք, այս պատերազմը կրոնատնտեսական բնույթ է կրում:
Մենք սիրում ենք Մահը, Ամերիկան սիրում է Կյանքը: Ահա մեր տարբերությունը:
Կարծիքներ