Դիմում չգրելը պարտադիր է, աշխատանքից ազատվելը՝ ոչ պարտադրված

Նոր ահազանգեր ենք ստանում տարբեր պետական եւ ոչ պետական ձեռնարկություններից, որ դրանց ղեկավարներն արգելում են աշխատողներին կուտակային համակարգում չընդգրկվելու վերաբերյալ դիմումներ գրել: Վերջիններս էլ, աշխատանքը կորցնելու վախից, կատարում են ղեկավարների պահանջը: Այսկերպ նրանք աշխատում են հաճոյանալ նախագահին եւ վարչապետին, նրանց մոտ կեղծ համոզմունք ձեւավորելով, թե ՀՀ քաղաքացիներն իրականում դեմ չեն կուտակայինին: Փաստորեն, վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի «պարտադիր, բայց ոչ պարտադրված» խորհրդավոր բանաձեւը վերջապես պարզ բացատրություն ստացավ. դիմում չգրելը պարտադիր է, իսկ աշխատանքից ազատվելը՝ ոչ պարտադրված եւ կախված աշխատակցի բարի կամքից:

ՖԻՆՆԱԽՈՒՄ ԸՆԴԱՄԵՆԸ 5  «ՀՐԱԺԱՐԱԿԱՆ» Է ԵՂԵԼ

Կառավարությանը մոտ աղբյուրից տեղեկացանք, որ այնպիսի սուպերնախարարությունում, ինչպիսին է ֆինանսների նախարարությունը, նույն իրավիճակն է: Աշխատակիցներին ներքին հրահանգ է եղել դիմումներ չգրել: Ֆիննախի տեղեկատվության եւ հասարակության հետ կապերի բաժնից օպերատիվ կարգով մեկնաբանեցին, որ այս տեղեկությունը չի համապատասխանում իրականությանը. «ՀՀ ֆինանսների նախարարության աշխատակիցներից 5-ը ներկայացրել են դիմում՝ կուտակային կենսաթոշակային համակարգից հրաժարվելու վերաբերյալ, ավելին` ստացված դիմումներին տրվել է համապատասխան ընթացք»: Հետաքրքիր կլիներ, որ ընթացք չստանար, բայց ավելի ուշագրավ է այն, որ այս պատասխանն իրականում ավելի հաստատեց մեր կասկածները: Փաստորեն, պետական ահռելի կառույցից, որը վերջերս հարկային, մաքսային մարմինների եւ ֆինանսների նախարարության միաձուլումից գոյացավ եւ հարյուրավոր աշխատակիցներ ունի, ընդամենը 5 մարդ է հանդգնել կուտակայինից հրաժարվելու դիմում գրել, ինչը, հավանաբար, պատահական չէ: Եթե ոչ մի դիմում չլիներ, այլեւս դժվար կլիներ համոզել հանրությանը եւ նախագահին, որ ճնշումներ չեն եղել: 

ԱՇՈՏՅԱՆԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆՈՒՄ ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ

ԳԻՏԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ ԲԱՐՁՐ Է

«Ոչ մի դիմում» իրավիճակը նույնն է, ինչ նախագահական ընտրություններ՝ մեկ թեկնածուով, եւ այն առկա է կրթության նախարարությունում: Նախարարության տեղեկատվության վարչության պետ Արթուր Բաղդասարյանին հարցրինք, թե կուտակայինից հրաժարականի քանի դիմում է ստացվել: Նա ասաց. «Չգիտեմ, բայց կարծում եմ՝ ոչ մի»: «Իսկ ինչո՞վ է դա բացատրվում» հարցին նա պատասխանեց. «Քաղաքացիական գիտակցությամբ»: Մինչդեռ աշխատակիցներից մեկը երեկ հաստատեց տեղեկությունը, որ նախարարությունում աշխատող հասարակ չինովնիկները չեն հանդգնում կուտակայինից հրաժարվելու դիմումներ ներկայացնել, բայց նախարարությունում կան ՀՀԿ-ական ջահելներ Աշոտյանի թիմից, որոնց ճնշել պետք չէ: Նրանք կիսում են հանրապետական նախարարի կարծիքը, իսկ նախարարության մյուս աշխատակիցները նույնիսկ չեն էլ հանդգնի վերջիններիս հարցնեն, թե արդյոք իրենք հրաժարվե՞լ են կուտակային հիմնադրամին գումար տալ, թե՞ ոչ: Նույն իրավիճակն է «Երեւանի գարեջուր» ԲԲԸ-ում: Մեր տեղեկություններով, այստեղ էլ դիմումատուներ համարյա չկան: Ընկերության նախագահ, կենսաթոշակային ռեֆորմի ակտիվ ջատագով, ԱԺ պատգամավոր Հակոբ Հակոբյանն ասաց. «Չգիտեմ՝ դիմումներ ներկայացվել են, թե ոչ, բայց մեզ վրա երբեք, ոչ մի անգամ ճնշում չի եղել»: Այնուամենայնիվ, պետական համակարգում՝ պոլիկլինիկաներում, դպրոցներում, նախարարություններում, մասնավոր խոշոր ձեռնարկություններում վստահ են, որ հրահանգը վերեւից է, գուցե հենց նույն նախագահականից էլ գալիս է:

ՄԻԱՅՆ ՄԻԱՀԱՄՈՒՌ ՊԱՅՔԱՐ

Վերջին երկու օրում թեմայի շուրջ մեր բոլոր զրուցակիցները հաստատում էին ներքին արգելքների գոյության փաստը, բայց ոչ ոք չէր հանդգնում խոսել բացեիբաց, իր անունը հրապարակել: Միակը, ով արդեն հայտարարել է, որ դատարան է դիմելու ապօրինի ճնշումների դեմ,  Զովասար գյուղի ուսուցիչ Տիգրան Սարգսյանն է, որին ազատել են աշխատանքից, եւ որի նկատմամբ, ի թիվս այլ անարդարությունների, նաեւ կուտակայինից չհրաժարվելու ճնշում է գործադրվել: Իր հետ կատարվածի մասին նա հայտարարություն է արել «Դեմ եմ»-ի ֆեյսբուքյան էջում: Իսկ «Դեմ եմ»-ի անդամներն օգնում են ուսուցչին իրավական օգնություն ստանալու հարցում: «Իրավական կոնսուլտացիա ստանալուց եւ հայցի հիմքերը ճշտելուց հետո նա պետք է դիմի դատարան»,- ասաց այս նախաձեռնության անդամ Տիգրան Մարտիրոսյանը:  «Հրաժարական դիմումներ» չընդունելու մասին «Դեմ եմ»-ին արդեն բողոքել են Բրյուսովի եւ Հերացու անվան բժշկական համալսարաններից, Չայկովսկու անվան երաժշտական դպրոցից, «Նորք-Մարաշ» բժշկական կենտրոնից, «Գրանդ տոբակոյից»: Բողոքներ կան Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատից: «Ի՞նչ պետք է արվի, որ մարդիկ հաղթահարեն աշխատանքը կորցնելու ստոր վախը եւ համարձակ պայքարեն իրենց իրավունքների համար»,- հարցրինք Տիգրանին, եւ նա իր կարծիքով միակ ելքն առաջարկեց. «Որ մարդիկ միահամուռ պայքարեն այդ ճնշումների դեմ: Եթե մեկն սկսի պայքարել, մնացածը չմիանան, այդ մեկ-երկուսին կճնշեն»:

Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ