Քսան տարվա մեջ ՀԺԱՄ-ն ընդամենը 2 անգամ է սատարել իշխանություններին, ինչը քիչ է

Երեկ տեղի ունեցավ ՀԺԱՄ կուսակցության 12-րդ համագումարը, որով հայտարարվեց ՀԺԱՄ-ի՝ որպես ընդդիմադիր քաղաքական ուժ, ակտիվանալու մասին։ Ըստ նրանց՝ ՀԺԱՄ-ը գործելու է կառուցողական ընդդիմության դաշտում։ Համագումարի մեխը, սակայն, այն էր, որ ընդդիմադիր ՀԺԱՄ-ը կողմ է սահմանադրական փոփոխություններին, ինչի մասին էլ հայտարարեց և իրենց դիրքորոշումը հիմնավորեց ՀԺԱՄ վարչության նախագահ Արթուր Լևոնյանը։ Համագումարին ներկա էր նաև ՀԺԱՄ նախկին ղեկավար, այժմ ՀՀԿ անդամ և ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Վահրամ Մկրտչյանը, ով էլ իր ելույթում ողջունեց իր նախկին կուսակից ընկերների հրավիրած համագումարն ու նրանց «այո»-ն սահմանադրական փոփոխություններին։

Համագումարից հետո Վահրամ Մկրտչյանը պատասխանեց Hraparak.am-ի մի քանի հարցի։

-Պարո՛ն Մկրտչյան, Ձեր նախկին կուսակցական ընկերները նորովի ակտիվանում են՝ որպես ընդդիմադիր քաղաքական ուժ, Դուք հավատու՞մ եք, որ նրանք լիարժեք ընդդիմություն կդառնան և կպայքարեն ձեր դեմ։

-Շատ դիպուկ հարց եք տալիս։ Իրենք ասացին, որ որդեգրում են կառուցողական ընդդիմության դիրք․․․

-Դա ի՞նչ է նշանակում՝ մշտապես համագործակցություն իշխանության հետ և կարևոր հարցերում սատարու՞մ իշխանության նախաձեռնություններին, ինչպես սովորաբար լինում է։

-Դրան մեկ խոսքով էսպես կպատասխանեմ՝ հիշելով Օգոստինոս Երանելու խոսքերը, որ գլխավոր հարցերում` համագործակցություն, երկրորդային հարցերում` ազատություն, և սեր՝ ամեն ինչում։ Հիմա դա ի՞նչ է նշանակում քաղաքականության մեջ․ ՀԺԱՄ-ը կարծում եմ՝ կկարողանա այնքան ուժ գտնել իր մեջ, որ եթե նկատի թերություններ, ապա դրանք շատ խիստ քննադատության կենթարկի։ Եվ կունենա այնքան քաջություն, որ եթե կնկատի դրական բաներ, դրանք ևս կարձանագրի։

-Այսօր «կառուցողական ընդդիմություն» համարվող շատ քաղաքական ուժեր, համագործակցելով իշխանության հետ, ժողովրդի աչքից ընկնում են, երբ բուռն ընդդիմությունից կտրուկ դառնում են կառուցողական, ապա նաև իշխանության կցորդ «ընդդիմություն»։ Մտավախությու չկա՞, որ ՀԺԱՄ-ն էլ նույն ճակատագրին կարժանանա՝ ժողովրդի վստահությանը չարժանանալով։

-Սովորաբար իշխանությունը փորձում է կլանել այն ուժերին, որոնք իրենցից ինչ-որ բան են ներկայացնում, որպեսզի համատեղ ուժերով փորձեն երկիրը կառուցել։ Եվ ամեն կուսակցություն ինքն է որոշում իր կարգավիճակը։ Եթե իշխանությունը համագործակցության ձեռք է պարզել, ապա կարող է տվյալ կուսակցությունն ավելի հեռահար նպատակներ դնել և չսեղմել այդ համագործակցության ձեռքը։ Կախված է նրանից, թե ինչ օրակարգ կձևավորի ՀԺԱՄ-ը։ Էդ առումով ոչ թե իշխանությունն է մեղավոր, այլ մեղավոր են այն ուժերը, որոնք գնում են այդ համագործակցությանը կամ չեն գնում, այսինքն՝ կլանվում են կամ չեն կլանվում։ Հիմա, բնականաբար, չեմ կարծում, թե ՀԺԱՄ-ը կգնա փոքր շահարկումների, ու քանի որ էստեղ պառլամենտարիզմի հետ կապված լուրջ խնդիր կա ՀԺԱՄ-ի թիմի մոտ, որովհետև իրենց ենթագիտակցության մեջ դա ամրացած է, ուստի կարծում եմ՝ իրենք ապագայում արժանի տեղ կզբաղեցնեն քաղաքական խճանկարում։

-Ձեր այդ կարծիքը Ձեր ելույթում կարծես վստահությամբ արտահայտվեց, որ այստեղ ներկաներից շատերը վաղը իշխանության մաս կկազմեն։

-Ես ասացի, որ իրենք կլինեն ապագա քաղաքական էլիտայի անդամ, իսկ քաղաքական էլիտայի անդամ կարող է լինել նաև ընդդիմադիր ուժի ղեկավարությունը։ Ես այդպիսի վստահություն չհայտնեցի, թե իրենք անպայման իշխանության մեջ կլինեն, ես վստահություն հայտնեցի, որ իրենք անպայման արժանապատիվ դիրք կունենան և կկարողանան նպաստել երկրի տարբեր պրոբլեմների լուծմանը, էական չէ՝ կլինեն իշխանությա՞ն համակարգում, թե՞ ընդդիմության։

-ՀԺԱՄ-ը ժամանակին, երբ նաև Դուք էիք այդ կուսակցության անդամն ու ղեկավարը, մշտապես աչքի է ընկել իշխանության հետ սերտ համագործակցությամբ, սատարել է իշխանություններին։ Դրանից հետո այդ կուսակցության անցումը նորից ընդդիմադիր դաշտ ինչպե՞ս եք պատկերացնում։

-Ուզում եմ ֆիքսել, որ ՀԺԱՄ-ն ընդամենը երկու ընտրություններում է սատարել իշխող ուժին՝ 2012 թվականի խորհրդարանական և 2013 թվականի նախագահական ընտրություններին։

-Դա քի՞չ է։

-Դե, համենայնդեպս, 20 տարվա կուսակցության համար քիչ է։

-Շատերը կարող են դա որակել որպես «փչանալ», այսինքն՝ երկու անգամ «փչանալը» տվյալ կուսակցության համար քի՞չ է։

-Երկու անգամ, բայց ի՞նչ պարագայում։ Մի պարագայում մենք որոշում ենք կայացրել, որ ես, լինելով, կուսակցության նախագահ, ընդգրկվում են ՀՀԿ ցուցակ, այսինքն՝ սա պետք է անպայման լիներ։ Եվ երկրորդ անգամ, երկրի նախագահի սեփական թեկնածու չունենալով հանդերձ, մենք պիտի հայտարարեինք, թե որ թեկնածուին ենք սատարում, և ամենաարժանավոր թեկնածուն Սերժ Սարգսյանն էր։

-Ձեր՝ ՀՀԿ-ում գտնվելը չի՞ կաշկանդի արդյոք ՀԺԱՄ-ին ավելի ազատ ընդդիմություն դրսևորվելու հարցում։

-Ամենևին։ Ես նույնիսկ շատ ուրախացա, որ իրենք բավականին սուր հարցեր բարձրացրին, էնպես չէ, որ մենք չենք նկատում էդ սուր հարցադրումները՝ որպես Հանրապետական, նկատում ենք, մենք էլ ենք բարձրաձայնում մեր թերությունները, ուղղակի հավաքական ուժերով պիտի լուծենք։ Ես ուրախ եմ, որ իրենք ընդգծում են դրանք իրենց քաղաքական օրակարգում և պիտի այդ վատ երևույթների դեմ պայքարեն։

-ՀԺԱՄ նախագահ Արթուր Լևոնյանն իր ելույթում ասաց, որ Հայաստանում բնակչության կեսից ավելին աղքատ է։ Պաշտոնական վիճակագրական տվյալների համաձայն, սակայն, ՀՀ-ում աղքատության մակարդակը 32 տոկոս է։ Դուք սրան հակադարձելու որևէ բան չունե՞ք կամ համաձա՞յն եք, որ մեր բնակչության կեսից ավելին է աղքատ։

-Դե, բնականաբար, համաձայն չեմ, որ կեսից ավելին է։ Ես պիտի հենվեմ պաշտոնական տվյալների վրա։ Դա մի գործիքի կիրառմամբ 30 տոկոս է, մեկ այլ գնահատման գործիքի կիրառմամբ՝ 32 տոկոս, Մնացականյանը դա հայտարարել է, ես հավատում եմ այդ վիճակագրությանը։ Պարոն Լևոնյանը կարող է և քարոզչական հնարք է կիրառել, որ բոլորն են ազատ այդ հարցում։

-Ձեր նախկին հարազատ կուսակցությունն է, միգուցե նրանց հորդորե՞ք, որ նմանատիպ քարոզչական հնարք չկիրառեն՝ սխալ տվայլներ հրապարակելով, քանզի պաշտոնական տվյալներն են ճիշտ, ըստ Ձեզ։

-Դա, ըստ էության, ոչ թե տվյալների հրապարակում էր, այլ հռետորի ելույթում ընդգրկված մի գեղեցիկ տարր էր, որով փորձեց ավելի լսելի դարձնել իր ելույթը։ Ես՝ անձամբ, այո, գտնում եմ, որ աղքատության մակարդակը Հայաստանում 30-32 տոկոս է։

-Այդ դեպքում՝ նման գեղեցիկ, բայց ոչ ճիշտ հայտարարությունները պոպուլիստական չե՞ն հնչում, արդյոք։

-Չեմ ուզում գնահատական տալ:

Հ․Գ․ ՀԺԱՄ վարչության նախագահ Արթուր Լևոնյանի հետ հարցազրույցն՝ այստեղ․

Վահե ՄԱԿԱՐՅԱՆ