Ռեկտորը՝ իր քաղաքական պասիվության եվ Գալուստ Սահակյանի բուհական ակտիվության մասին

Հայաստանի մանկավարժական համալսարանի ռեկտոր, միաժամանակ մի քիչ պասիվ քաղաքական կյանքով զբաղվող ՌԱԿ անդամ Ռուբեն Միրզախանյանին հարցրինք արցախյան խնդրի կարգավորման իր պատկերացումների մասին։ «Հայտնի է մեր պաշտոնական դիրքորոշումը, որը տրամաբանական է, որ հնարավորինս պետք է անել ամեն ինչ, որպեսզի ղարաբաղյան հիմնախնդիրն ստանա իր քաղաքական լուծումը։

Հայտնի է նաեւ, որ այն իրավիճակը, որն ստեղծվել է ապրիլյան պատերազմից հետո, նման հնարավորությունը շատ ու շատ փոքրացրել է»,-ասաց նա։ Ինչ վերաբերում է Արցախի ճանաչմանը, Միրզախանյանն ասաց իր մասնավոր դիրքորոշումը․ «Եթե Լեռնային Ղարաբաղը չդիտարկվի որպես բանակցային կողմ, մենք պետք է ճանաչենք Արցախի ինքնուրույնությունը»։

Քանի որ առջեւում Մանկավարժականի ռեկտորի ընտրություններ են սպասվում, մյուս կողմից էլ իր ներկայացրած Ռամկավար ազատական կուսակցությունն է փորձում ակտիվանալ, առիթից օգտվելով՝ փորձեցինք այս թեմաներով եւս զրուցել նրա հետ՝ անդրադառնալով թե կրթությանը, թե քաղաքականությանը։ Ցավոք, Միրզախանյանի պատասխանները հիմնականում չինովնիկական լեքսիկոնի եւ պաշտոնական ռելիզների տրամաբանության մեջ էին՝ զուրկ դինամիկայից եւ համուհոտից։

- Պարոն Միրզախանյան, օրեր առաջ Երեւանում տեղի ունեցավ ՌԱԿ խորհրդաժողովը, որին Դուք չէիք մասնակցում։ Չմասնակցելու պատճառը զուտ տեխնիկակա՞ն էր, թե՞ այլ խնդիրներ կային։

- Ոչ, իմ մոտեցումը շատ հանգիստ է, իսկապես ես զբաղվածության պատճառով չէի կարող այդ ժողովին մասնակցել։ Իհարկե, հայտնի է, որ ես վաղուց՝ 2003 թվականից հետո այլեւս ակտիվ քաղաքական գործունեության մեջ չեմ, բայց ոչ մի լարում իմ եւ կուսակցության միջեւ չկա եւ չի էլ կարող լինել։

- Այսինքն՝ որեւէ կերպ չե՞ք մասնակցի քաղաքական պրոցեսներին, եթե Ձեր ներկայացրած կուսակցությունը որոշի ակտիվություն ցուցաբերել առաջիկա ընտրություններին ընդառաջ։

- Ես կուսակցության շարքային անդամ եմ եւ կմասնակցեմ այն չափով, որքան որ կարող է դա անել կուսակցության շարքային անդամը։

- Իսկ ինչո՞վ է պայմանավորված Ձեր քաղաքական պասիվությունը՝ որպես կուսակցական։

- Ինձ թվում է՝ իմ մյուս գործունեության ոլորտում ես այնքան ակտիվություն եմ հանդես բերում, որն ինձ թույլ է տալիս այլ ասպարեզներում, այն էլ այնպիսի ասպարեզում, ինչպիսին քաղաքականությունն է, լինել այնպիսին, ինչպիսին ես կամ։

- Առաջիկայում սպասվում են Մանկավարժական համալսարանի ռեկտորի ընտրություններ։ Դուք կառաջադրվե՞ք որպես թեկնածու, ցանկություն ունե՞ք նորից ստանձնել այս պաշտոնը։

- Ես կարծում եմ, որ երբ որ հայտարարվի ընտրությունների մասին, ես իմ վերաբերմունքը հանդես կբերեմ։

- Ընդունված պրակտիկա է, որ տարբեր պաշտոններ զբաղեցնելու, այդ թվում՝ որեւէ պետական բուհի ռեկտորի պաշտոն զբաղեցնելու համար քաղաքական կուսակցության անդամ պետք է լինես։ Արդյունքում ունենում ենք քաղաքականացված ռեկտորներ։ Ձեր մասով դա որքանո՞վ է արտահայտված։

- Ես կարծում եմ, որ ամենից առաջ օրենքն է, իսկ օրենքն ասում է, որ մեր ուսումնական հաստատությունները պետք է իրենց գործունեության մեջ լինեն ապաքաղաքական։

- Դուք՝ որպես ռեկտոր, այդուհանդերձ, նաեւ Ռամկավար ազատական կուսակցության անդամ եք, որն իշխանության մեջ չէ, ուստի կարելի՞ է ասել, որ ընդդիմադիր հայացքներով կուսակցություն է։

- Գիտե՞ք, ես ընդհանրապես ծայրաստիճան հարաբերական եմ համարում ձեւակերպումը ընդդիմադիր եւ ոչ ընդդիմադիր քաղաքական հայացքների։ Մեզանից յուրաքանչյուրն ունի իր հայացքները եւ մոտեցումները։

- ԱԺ նախագահ, ՀՀԿ-ական Գալուստ Սահակյանը Ձեր ղեկավարած բուհի՝ Մանկավարժական համալսարանի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահն է։ Նա որքանո՞վ է ակտիվ մասնակցություն ունենում բուհի աշխատանքներին։

- Այն լիազորությունների շրջանակում, որն ունի խորհրդի նախագահը, պարոն Սահակյանն իր պարտականությունները միշտ կատարել է եւ կատարում է։

- Ըստ Ձեզ՝ ճի՞շտ է, որ քաղաքական դեմքերը լինեն պետական բուհերի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահներ։ Տնտեսագիտական համալսարանինը, օրինակ, Հովիկ Աբրահամյանն է, ԵՊՀ-ինը՝ Սերժ Սարգսյանը, Ձերը՝ Գալուստ Սահակյանը, սա որքանո՞վ է ճիշտ մոտեցում։

- Գիտե՞ք ինչ, ես բոլորովին ճիշտ չեմ էլ գտնում դա նաեւ համարել սխալ։ Վերջերս Մանկավարժական համալսարանը դարձել է հիմնադրամ, որն արդեն ենթադրում է հոգաբարձուների խորհուրդ, եւ հոգաբարձուների խորհուրդը պետք է հնարավորինս նպաստի յուրաքանչյուր բուհի զարգացմանը։ Եթե հոգաբարձուների խորհրդի մեջ ընդգրկված են անձինք, որոնք ունեն հնարավորինս մեծ հնարավորություններ՝ նպաստելու ուսումնական հաստատությունների զարգացմանը, ապա դրանից միայն շահում է գործը։

- Հիմա Գալուստ Սահակյանը որեւէ կերպ նպաստե՞լ է բուհի զարգացմանը։

- Այո, ես Ձեզ քիչ առաջ ասացի, որ իր հնարավորության շրջանակներում նա իրականացրել է բավականին ակտիվ գործունեություն։

- Կրթության նախարարի փոփոխությունն ինչ-որ բան տվե՞ց, դաշնակցական նախարարի մասին ի՞նչ կարծիքի եք։

- Մանկավարժական համալսարանը, եւ դա ոչ միայն իմ գնահատականն է, վերջին տարիներին բոլոր ուղղություններով ունի զարգացում, եւ կրթության նախարարները ոչ մի ձեւով՝ թե նախկին, թե ներկա, չեն խանգարել այդ գործընթացին, հակառակը՝ նպաստել են։

- Իսկ նորի եւ նախորդի տարբերությունն արդեն զգացե՞լ եք։ Ի դեպ, նա էլ, Ձեզ պես, ավանդական կուսակցության անդամ է։

- Գիտե՞ք, ամենայն հարգանքով դեպի քաղաքական, կուսակցական պատկանելությունը, ես պետք է ասեմ, որ անկախ Հայաստանի տարիներին բոլոր կրթության նախարարներն էլ իրենց հնարավորությունների շրջանակում աշխատել են եւ դրական արդյունք են ունեցել։

Վահե ՄԱԿԱՐՅԱՆ