Իմ մահվան համար աղոթող բոլոր կանանց

Իմ մահվան համար աղոթող բոլոր կանանց

Երեկ մեր «Ամենավատ կանխատեսումները իրականություն են դառնում» նյութի տակ Ֆեյսբուքում բազում գրառումներ կային։ Դրանց մեջ մեզ հուսադրող եւ ոգեւորող խոսքեր կային, որ գրում էին մեր աշխատանքը գնահատող մարդիկ։ Սակայն կային գրառումներ, որոնք, մեղքս ինչ թաքցնեմ, կարդալուց հետո խելքի չեմ գալիս: 

Որ ճիշտ հասկանաք վրդովմունքիս պաճառը պետք է ասեմ, որ մեր խմբագրության միջին վիճագրական տարիքը 25 տարեկանն է։ Այսինքն, սա երտասարդ աղջիկների ու տղաների մի թիմ է, որոնց միակ ցանկությունը էքսկլյուզիվ և հետաքրքիր տեղեկատվություն տալն է, ընթերցողի պահանջները բավարարելը: Հավատացեք մեր խմբագրակազմում չկա մարդ, ով պատրաստ չէ աշխատել օր ու գիշեր՝ ընթերցողի համար: 

Հիմա վերադառնանք նյութի տակ արված որոշ գրառումներին. այս առաջին հայացքից անմեղ նյութի տակ թույնի ու թարախի այնպիսի տեղատարափ էր, որ անգամ նկարագրել չեմ կարող: Միջին տարիքի, այսպես կոչված հայ «ընտանիքի մայրերը» մաղթում էին մեզ՝ վառվել դժոխքում, գրում էին, որ ամեն օր աղոթում են որ մենք ամբողջ կազմով շուտ մեռնենք, թաղում էին բոլոր հնարավոր ձևերով: Այս գրառումները կարդալուց հետո մի բան անցավ մտքովս՝ լավ, դուք Աստված չունե՞ք, դուք ընտանիք չունե՞ք։ Լավ, դուք անկե՞ղծ համարում եք, որ մեր հոդվածների պատճառով մենք մահվան ենք արժանի։ Դուք անկե՞ղծ կարծում եք, եթե, ասենք, ինձ մի բան պատահեց, դուք իմ 9 տարեկան որբացած երեխայի մեղքի տակից դուրս եք գալու։ 

Ախր մենք մեր դեմքերը չենք փակում, մեր էջերը հասանելի են՝ մի հատ մտեք նայեք, մեզնից ո՞ւմ եք դուք մահ ու դժոխք ցանկանում: Ճակատագիրը տարօրինակ բան է, ասում են ամեն վատ բան բումերանգի պես հետ է գալիս, կարծում եք ձեզ չի՞ դիպչելու։ Այս պատմության մեջ ամենազավեշտալին, որ գրառումներ կատարած կանանցից առնվազն 5-ը մեր թոփ երկրպագուներն են։ Այսինքն, այս կանայք օրը մի քանի անգամ մտնում են մեր էջ /կայք, մեր նյութերն են կարդում: 
Ախր, ինչպե՞ս բացատրեմ ազատ մամուլի սկզբունքը։ Սիրելիներս, ազատ մամուլը դա այն է, երբ ամեն մարդ ընտրում է, թե ինչ կարդա, իսկ մենք աշխատավարձ ենք ստանում ըստ մեր դիտումների: 

Մեզ սպանելու, ոչնչացնելու, մեր մահը երազելու կարիք չկա, բավական է, որ չկարդաք մեզ! 
Վերջում ուզում եմ մի բան մաղթել. թող Աստված ձեզ ձեր սրտով տա, ինչքան ու ինչ կամենաք մեզ, թող նույն չափ ձեզ տրվի! Համերաշխություն ու սեր բոլորիս: