Բոլոր էքսպերիմենտները կատարում են Վանաձորի վրա
«Հրապարակի» զրուցակիցը Վանաձոր համայնքի ավագանու անդամ, հոգեբան Գայանե Քալանթարյանն է:
-Արդեն բավականին ժամանակ Վանաձորի ընտրված քաղաքապետ Մամիկոն Ասլանյանը, ակնհայտորեն, քաղաքական պատճառներով անազատության մեջ է: Զարմանալի է այս հարցում վանաձորցիների հանգստությունը: Ինչո՞ւ նրանք մինչեւ վերջ տեր չկանգնեցին իրենց քվեին, իրենց ընտրած քաղաքապետին, չըմբոստացան, հանդես չեկան ի պաշտպանություն նրա:
- Վանաձորը շատ գեղեցիկ ընտրեց իր քաղաքապետին՝ ավելի քան 40 տոկոս քվեով: Սա այն վստահության դրսեւորումն է, որին Մամիկոն Ասլանյանը արժանացել է իր պաշտոնավարման ընթացքում: Մի հանրահավաք եղավ, որը ընդհանուր քաղաքական էր: Մարզերում նման քայլերի գնալը ավելի ռիսկային է, մարդիկ աշխատում են շատ աչքի չընկնել քաղաքական գործընթացներում: Ինչպես ողջ հանրապետությունում, այստեղ էլ մի տեսակ անբնական անտարբերության մթնոլորտ է տիրում: Առհասարակ, հասարակությունը հիմա ոչ մի հարցի ադեկվատ սուր վերաբերմունք չի դրսեւորում այնպես, ինչպես կդսեւորեր մի քանի տարի առաջ: Բացի այդ, վանաձորցիները վստահ են, որ իրենց քաղաքապետը շուտով կլինի ազատության մեջ ու կշարունակի ղեկավարել իրենց համայնքը: Որովհետեւ Մամիկոն Ասլանյանի անունը երբեք չի կապվել որեւէ կոռուպցիայի, կրիմինալի, թալանի հետ: Հավանաբար, վանաձորցիների հանգստությունը դրանով է պայմանավորված: Ասլանյանն իր պաշտոնավարման այս կարճ ժամանակահատվածում բավականին արդյունավետ է աշխատել: Չնայած՝շատ դժվարություններ կային, մեկ տարի ԼՀԿ-ն էր բոյկոտում, այնուհետեւ նախկին Օրինացը՝ «Հայական Վերածնունդը», համավարակը, երկարատեւ լոկդաունը: Այս ամենը մեզ շատ խանգարեցին, անընդհատ խնդիրներ էին ստեղծվում: Չնայած դրանց, աշխատանքներ կատարվեցին. այս տարիներին փողոցները վերանորոգվեցին, շատրվանները, զբոսայգիները բարեկարգվեցին, սիզամարգերը տեսք ստացան, քաղաքը զգալիորեն փոխվեց:
- Դուք ինչպե՞ս եք տեսնում Վանաձորում ստեղծված իրավիճակի հանգուցալուծումը:
- Գիտե՞ք, այլ բան է, որ ընտրված քաղաքապետն է գործում, այլ բան՝ որ ժամանակավոր պաշտոնակատար է: Ժամանակավոր պաշտոնակատարից պահանջմունքներն այդքան էլ շատ չեն: Նաեւ նրա պատասխանատվությունն է փոքր: Բավականին բարդ իրավիճակ է. ավագանին դեռեւս զրկված է քաղաքապետ ընտրելու հնարավորությունից: Բայց տարօրինակորեն այդ հարցը քննվելու է, եթե չեմ սխալվում, 2023-ի մարտի 3-ին: Ես հիմա չեմ կարողանում հասկանալ, մինչ այդ եթե այդ ընտրությունները կայանան, ապա ո՞ր հարցն է քննվելու… Ես չգիտեմ, ինչպես կլինի, ինձ համար դեռեւս հստակ չէ:
- Վերջերս սուբվենցիոն ծրագրի մասին քննարկում պետք է լիներ, ավագանու անդամները չմասնակցեցին ու արժանացան համացանցի որոշ օգտատերերի քննադատությանը, ըստ որոնց` դուք տապալեցիք քաղաքի զարգացման հնարավորությունը: Ինչու՞ այդպես վարվեցիք:
- Սուբվենցիոն ծրագիրը կարեւոր է քաղաքի համար: Բայց եթե քաղաքապետ ընտրելը հիմա, այսպես ասած, արգելանքի տակ է, այսքան ժամանակ՝ ութ ամիս քաղաքը մնաց չկառավարվող, քաղաքային տնտեսությունը վնաս կրեց, այդ վնասը եթե համեմատենք չընդունված ծրագրի հետ, ապա անհամեմատելի փոքր է բոլոր առումներով, առավել եւս՝ բարոյական առումով: Կարծում եմ, այդ սուբվենցիոն ծրագիրը, այդ գումարը, այսպես թե այնպես, ինչ- որ ճանապարհով հասնելու է Վանաձորին: Այն չի կարող կորչել: Ի վերջո, Ժամանակավոր պաշտոնակատար կարելի էր ընտրել մեծամասնություն կազմող խմբակցությունից, այդ գործը կարող էր անել մեզանից որեւէ մեկը: Սրանով անտեսվեց, վիրավորվեց, արհամարհվեց վանաձորցու քվեն: Սա թե՛ վանաձորցիների, թե՛ մեր պատվախնդրության հարցն է: Այստեղ չկա անձնական խնդիր: Այնպես որ, մեր մերժումը եւ նիստին երկու անգամ չմասնակցելը լուրջ պատճառներ ունի:
- Դուք 1999-ից ավագանու անդամ եք, առաջին կին ավագանին եք: Այս տարիներին ինչ բացթողումներ են եղել ըստ Ձեզ:
- Կարծում եմ՝ ամեն ինչ արվել է համայնքի հնարավորություների սահմաններում: Բայց ես բացթողում եմ համարում, որ քաղաքը չազատվեց ավելորդ շինություններից, մայթերը չազատվեցին անճոռնի շինություններից: Դրա համար քաղաքական կամք է պետք: Սա կաշկանդող հարց է, գուցե դրա համար նաեւ աջակցությո՞ւն պետք է ստանալ: Ինձ դուր եկավ, որ Երեւանում Աբովյան փողոցի մայթերն ազատվեցին բուտիկներից, խանութներից: Կուզեի նույնը Վանաձորում տեսնել:
Երբ որ մեր թիմը եկավ, ծրագիր կար քաղաքը համաչափ զարգացնել: Որոշ գործեր արվեցին, բայց՝ ոչ լիարժեք. Տարոններում, Դիմաց թաղամասի ծայրամասերում տեղեր կան, որ ես որպես քաղաքացի, կամաչեմ մտնել, կփախչեմ: Դրա համար կային օբյեկտիվ եւ սուբյեկիվ պատճառներ: Ինչպես մարզերի համաչափ զարգացումը չի իրականանում, այնպես էլ՝ քաղաքի թաղամասերի:
- Վանաձոր համայնքը նույնպես խոշորացավ: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում համայնքերի խոշորացմանը:
- Շատ վատ եմ վերաբերում: Կարեւորը, որ քաղաքի ուրբան մշակույթը պահպանվի: Ես վախենում եմ՝ քաղաքային մշակույթը զոհ գնա գյուղականին: Ես վատ բան չեմ տեսնում գյուղականի մեջ, բայց այս վատ սոցիալ -տնտեսական վիճակում վախենում եմ երկուսն էլ կորցնենք: Քաղաքը իր մտածողությամբ, իր մարդկանցով, իր քաղաքացիական բարձր մտածելակերպի գիտական մարդկանցով է քաղաք: Բացի այդ՝ փոքր համայնքները կորչում են, նրանց պատմությունը կորչում է: Ինչո՞ւ դա չարեցին Երեւանում ու Գյումրիում, բայց բոլոր էքսպերիմենտները կատարում են Վանաձորի վրա:
Կարծիքներ