«Անելիքի» ռեբրենդինգից հաճախորդները միայն տուժել են

Անցյալ տարվա գարնանը Հայաստանի բանկային շուկայում հայտնվեց IDBank անվանումով բանկը։ Սա խիստ հայկական՝ «Անելիք» անունով դրամատունը նոր անվանումն է։ «Մեր բանկը ռեբրենդինգ է եղել, ավելի ժամանակակից է դարձել»,- Ջոկոնդայի մոդայիկ ժպիտով պատասխանում են IDBank-ի աշխատողներն իրենց չճանաչող հաճախորդներին։ Իրականում, սակայն, ֆիրմային գույների ու գրաֆիկայի փոփոխությունը չի փոխել սպասարկման որակը։ Հակառակը՝ այն անտանելի է դարձել։ Դրանում համոզվեցինք մեկ օրվա դեգերումներից հետո, որոնք սկսվեցին հեռախոսային սարդոստայնից։ IDBank-ն ունի երկու քաղաքային հեռախոսահամար։ Մեկը՝ վճարովի, մյուսը՝ անվճար։ Զանգերին պատասխանող գտնելը դժվար է։ Նախ՝ ավտոմատը քեզ խնդրում է սպասել, եթե կարող ես, հետո ասում է, որ բոլորը ծանրաբեռնված են, ու քեզ հետ կզանգեն մեկ ժամվա ընթացքում, իսկ մեկ ժամից ամեն չպատասխանված զանգիդ համար մեկական աշխատող է հետ զանգում, ու ստիպված ես հերթով բոլորին բացատրել քո խնդիրը։ 

Մեր դեպքում խնդիրն այն էր, որ բանկից զանգել էին հաճախորդին ու խնդրել գալ-ստանալ վերաթողարկված պլաստիկ քարտը, սակայն թե որ բաժանմունքից այն պետք է ստանալ, չէին ասել։ Արդյունքում հայտնվել էինք հեռախոսային սարդոստայնում։ Ի վերջո, բանկի չորրորդ աշխատակցից, որը հետ զանգեց մեզ եւ որը, հավանաբար, մյուսներից շուտ է ըմբռնում հաճախորդի խոսքը, իմացանք, որ IDBank-ի պլաստիկ քարտն Արաբկիրի բաժանմունքում է։
Այնտեղ հայտնվելուց հետո հեռախոսային սարդոստայնը մեզ դրախտ թվաց։ Ռեբրենդինգ եղած «Անելիքի» դռան վրա գրված էր, որ բանկն աշխատում է մինչեւ 18։45-ը, բայց սպասարկման 6 պատուհաններից միայն երկուսի մոտ կային աշխատակիցներ։ Մյուս պատուհանները դատարկ էին, իսկ սպասասրահում դատարկ աթոռ չկար։ Մեկ ժամ սպասելուց հետո պարզվեց, որ վերաթողարկված քարտը բանկի աշխատողները գտնել չեն կարողանում։

Մոտեցանք Լուսինե Խաչատրյան անունով աշխատողին։ Պահանջեցինք, որ կանչի բաժանմունքի ղեկավարին։ Նա փորձեց խաբել՝ ասելով, թե ինքն է կառավարիչը։ Մեզ լսելուց հետո էլ պատասխանեց, որ ամեն ինչ կարգին է, մեր քարտը կգտնեն։ Անցավ եւս մեկ ժամ։ Խնդրեցինք Լուսինեին, որ հաճախորդի հաշվեհամարից նրա անձնագրով հանի գումարը, մինչեւ որ բանկը լուծի քարտի խնդիրը։

Մեզ ուղեկցեցին մեկ այլ պատուհանի մոտ։ Աշխատակցուհին համակարգչի ստեղնաշարին տասը րոպե տկտկացնելուց, ինչ-որ գործողություններ անելուց հետո հայտարարեց, որ հաճախորդն իր գումարը ստանալ չի կարող, որովհետեւ նրա քարտն ակտիվացված չէ։ Անցել էր արդեն երկու ժամ։ Ի վերջո, տեսնելով, որ աղմուկ է բարձրանում, ու մեզ են միանում նաեւ մյուս հաճախորդները, ծպտյալ կառավարիչը դուրս եկավ, ներողություն խնդրեց,  տեղեկացրեց, որ մենք իրոք չենք կարող մեր գումարը վերցնել, բայց հուսադրող ինֆորմացիա տվեց․ «Դուք Ձեր քարտը կարող եք ստանալ Վարդանանց փողոցի բաժանմունքից»։ Այս ինֆորմացիան պարզելու համար բանկի աշխատողներից պահանջվեց 2 ժամ, թեեւ ի սկզբանե նրանց դեմքին նայելիս երեւում էր, որ նրանք ո՛չ քարտ կարող են գտնել, ո՛չ էլ գումար հանել հաշվից։ Փաստորեն, ռեբրենդինգից «Անելիքի» հաճախորդները միայն տուժել են։