Ինչո՞ւ Խոսրով Հարությունյանի որդին մտավ ոչ թե ՔԴՄ, այլ «Հայրենիք»  

«Հրապարակի» հարցազրույցը Հայաստանի քրիստոնեա-դեմոկրատական միություն» կուսակցության նախագահ Խոսրով Հարությունյանի հետ։

-Պարոն Հարությունյան, Ձեր որդին, դարձավ ԱԱԾ նախկին տնօրեն Արթուր Վանեցյանի «Հայրենիք» կուսակցության անդամ․ եթե ուզում էր դառնալ կուսակցական, ավելի տրամաբանական չէ՞, որ անդամագրվեր Ձեր կուսակցությանը։ Ձեր կողմից առաջարկ չի՞ եղել։ 

-Նախ նշեմ, որ իրեն եղել է առաջարկ, համաձայնել է, գնացել։ Երկրորդ․ որքան հասկանում եմ՝ այդ կուսակցության գաղափարական, գաղափարաբանական-կոնցեպտուալ մոտեցումը շատ չի տարբերվում ՔԴՄ կուսակցության կոնցեպտներից։ Եվ երրորդ․ իր ընտրությունն է, այդ տարիքում չես կարող մարդուն խորհուրդներ տալ։ Եվ, վերջապես, չորրորդ․ եկեք ռեալ լինենք մեր քաղաքական ուժը միգուցե իր գաղափարական հենքով շատ ժամանակակից կուսակցություն է, բայց մեր պարագայում՝ բավականին նվազ պայմաններով կուսակցություն է։

-Նաև՝ մարդ-կուսակցություն։ 

-Եթե այդպես եք ասում՝ առանձնապես չեմ մերժի Ձեր ասածը, բայց դա չէ էականը։ Կրկնեմ՝ մեր քաղաքական ուժը  բավականին, այդ թվում՝ նաև եվրոպական երկրներում, բավականին առաջադեմ գաղափարախոսությամբ կուսակցություն է, բայց Հայաստանում քաղաքական ցանկացած կուսակցության կառույցի պարագայում առաջնայինը ոչ թե դա է, այլ ֆինանսների առկայությունը։ Սա ռեալ է և սա իրողություն է։ Եվ, ես ենթադրում եմ, որ եթե որդիս պլանավորում է զբաղվել քաղաքականությամբ, հավանաբար պետք է ենթադրել, որ իր ծրագրերում այդ կոմպոնենտը դարձել է գերակա և հետևբար՝ ընտրություն կատարելիս կարող էր կատարել հօգուտ այն կառույցի, որի գաղափարախոսությունն իր քայլերին ու մոտեցումներին համահունչ է և  որը ակնհայտորեն՝ իր բոլոր պարամետրերով  կարող է գործնական կարողություններով կառույց դառնալ։ Կարծում եմ՝ սա է եղել հիմնական մոտեցումը։

-Ռոբերտ Քոչարյանի համար 4 վարչապետների թվում երաշխավորագիր ներկայացրեցիք։ Հասարակությունը Ձեզ ամոթանք տվեց, չե՞ք ափսոսում։

-Նախ, կներեք․․․ չգիտեմ ո՞վ է այդ ամոթանք տվողը, շատ փոքր մարդիկ չեն, որ մեզ պետք է գնահատեն։ Եվ նրանք հանրության մեջ մեծամասնություն չեն կազմում ընդհանրապես։ Եվ եթե ակտիվ են իրենց հայհոյանքներում, դեռ չի նշանակում, որ ազդեցիկ են ու տպավորիչ։ Հետևաբար, նրանք չէ, որ պետք է նախկին վարչապետների քաղաքական գործունեության կամ կենսագրության գնահատականը տան։ Պատմությունը դեռ ժամանակ կունենա բոլորին գնահատելու, պետք չէ շտապել։ Եվ մի կարևոր բան՝ ես չէի կարող իմ վարքագիծը ձևավորել նրանից, թե ինչ կասեն ոմանք։Ես ունեմ իմ ընկալումները և դա եղել է իմ գիտակցված դիրքորոշումը։ Իմ համար սա ակադեմիական հարցադրում  է, պայմանավորված է ոչ միայն Քոչարյանի գործոնով, թեև՝ կոնկրետ դեպքում՝ Քոչարյանի պարագայում առավել ևս։ Եվ իմ վերաբերմունքը հավանաբար նույնը կլիներ ցանկացած նախագահի պարագայում։ Ես ունեմ իմ ընկալումները պետականաշինության, պետության խորհրդանիշների ու պետության ինստիտուտների վերաբերյալ։ Եվ իմ վարքագիծը դրանով է պայմանավորված։

-Ձենքի հետ կապված Միքայել Մինասյանի մեղադրանքների հետ կապված ի՞նչ կասեք։

-Նախ, ես չեմ տեսնում առարկայական որևէ հիմնավորված հերքող դիրքորոշում։ Ես դա չեմ տեսնում։

-Գործ են հարուցել։

-Չէ, կներեք, մենք գիտենք, թե գործ հարուցելն ինչ է նշանակում։ Մինչև գործ հարուցելը նաև լուրջ քաղաքական հայտարարություններ են եղել։ Տվյալ դեպքում՝ ընդամենը սահմանափակվել են՝ «մենք գործ ենք հարուցում»։ Հիմա․ չգիտեմ, ինչ գործ են հարուցել։ Եվ մաքսանենգ ծխախոտի գործը, արդյոք որևէ մեկի համար գաղտնիք է, որ այն էլ արտակարգ դրության պայմաններում կարող է օդանավակայանից դուրս գալ մի ապրանք, որ մասին տեղյակ չլինի ղեկավարությունը։ Եվ ինձ որևիցե մեկը հակառակում կարո՞ղ է ինձ ապացուցել։ Իհարկե, ոչ։

-Ի դեպ, ռուսական կողմից մեկնաբանություններ են հնչում, որ դրանք հայտնի սխեմաներ են, որոնք նախկինում ևս գործել են։

-Եթե նախկինում եղել են, թող նախկինում բացահայտեին, ես ոչ մի բան չեմ ասում՝ գնացեք, հասեք մինչև 90-ականներ, եթե նախկինում եղել է։ Ես ընդամենը մի պարզ բան եմ ասում՝ անըդհատ խոսվում էր այն մասին, որ Հայաստանում այլևս համակարգված կոռուպցիան վերացված է, նրա ողնաշարը կոտրված է։ Մենք լսե՞լ ենք, չէ սա։ Ես ասում եմ՝ ոչ, Հայաստանում կոռուպցիան նոր դրսևորումներ է ստանում։ Ինստիտուցիոնալ դրսևորումներ։ Դա ստանում է ինչպես մաքսանենգ ճանապարհով տարբեր տեսակի գործառույթներ իրականացնելու տեսք, այնպես էլ ողջ բյուջեն պարգևվաճարի անվան տակ մսխելու։ Ես էլ ասում եմ՝ սա է համակարգված կոռուպցիան։ Թող մեկն ապացուցի, որ ես սխալ եմ դատում։

-Կորոնավիրուսի հետ կապված իրավիճակ, հիմա մարդիկ ասում են՝ պարզվեց՝ եվրոպական զարգացած երկրներում էլ պատրաստ չէին էս վիճակին, գուցե սխալներ և այլն։ Կա՞ ինչ-որ չափանիշ, որով պետք է հասկանան՝ որքան են սխալվել կամ չեն սխալվել իշխանությունները։

-Ես այս պահի դրությամբ ոչ թե կփորձեի գնահատել՝ իշխանությունները սխալվե՞լ են, թե չէ։ Մի բան կարող ենք ասել, որ նրանց մոտ չստացվեց, հարևան Վրաստանում ստացվեց։ Եվ հետո, երբ մենք համեմատում ենք եվրոպական երկրների հետ, նրանք միգուցե կարո՞ղ են դրա տակից դուրս գալ թե՛ մարդկային, թե ՛ տնտեսական հնարավորություններով։ Եվ չէ՞, որ ես շատ լավ հիշում եմ, որ դեռ փետրվարի վերջերից, որ նույն «Ազատությունով» մի  երիտասարդ, որը ժամանել էր Չինաստանից, նա համառորեն պնդում էր, որ, լսեք, ես եկել եմ Չինաստանից, ինչո՞ւ ինձ չեք մեկուսացնում 14 օրով։ Ներկա էին այդ բանավեճին  Առողջապահության նախարարության ներկայացուցիչները և նրանք ատամներով պնդում էին, որ դրա անհրաժեշտությունը չկա։  Եվ մենք նույն առողջապահության նախարարից, նույն վարչապետից շատ արհամարհական լսել ենք շատ բաներ։ Եվ մենք տեսել ենք, չէ՞, որ քաղաքական նկատառումներն ավելի կարևորվեցին, քան նույն պանդեմիայի շրջանակներում անհրաժեշտ առողջապահական նախաձեռնությունները, անվտանգային առողջապահության ուղղությամբ կատարված քայլերը։ Ես էլ ասում եմ՝ եթե անեինք, մենք էլ միգուցե լինեինք Վրաստանի վիճակում։ Միգուցե։