ԲՀԿ-ն գտել է քաղաքական հարատևության գաղտնիքը

ԲՀԿ-ն գտել է քաղաքական հարատևության գաղտնիքը

«Բարգավաճ Հայաստանը» հայտարարում է, որ Ռոբերտ Քոչարյանին առնչվող զարգացումներն ու քրեական գործը դիտարկում է զուտ իրավական տիրույթում: Սա այն է, ինչ պետք է իմանալ հայաստանյան ներքին քաղաքական իրականության մեջ իշխող գերակա սկզբունքների մասին: Մինչ Քոչարյանն ու նրա ոչ մեծաթիվ կողմնակիցները խոսում են քաղաքական հետապնդումների ու քաղհալածյալի կերպարի մասին, ըստ էության, Քոչարյանի հոգեզավակը հանդիսացող, նրա անմիջական մասնակցությամբ ու հովանավորությամբ ծնված քաղաքական այս ուժը դժվար պահին երես է թեքում նրանից՝ շեշտելով «իրավական տիրույթի» հանգամանքը:

Սա, իհարկե, տարբեր կերպ կարող է մեկնաբանվել՝ սկսած քաղաքական պրագմատիզմի դրսեւորումից, մինչեւ պարզ դավաճանությունը երբեմնի «քավորի» հանդեպ (կամ թերեւս՝ երկուսը միասին): Բայց փաստը մնում է փաստ, որ Քոչարյանից իրեն հեռու է պահում մի ուժ, որն իր ստեղծմամբ մեծ չափով պարտական է այդ մարդուն: Թվում է, թե տարօրինակ է, հատկապես այն ֆոնին, երբ անգամ նախկին իշխող ուժի՝ ՀՀԿ-ի, այպես ասած, քաղաքական թեւի ներկայացուցիչներն են վերջին շրջանում հետեւողականորեն լծվել երկրորդ նախագահի պաշտպանության գործին՝ հայտարարելով վերջինիս հանդեպ իրականացվող քաղաքական հետապնդումների մասին:   

Մինչդեռ, երբ դիտարկում ենք, այսպես կոչված, քաղաքական պրագմատիզմի տարբերակը, ամեն ինչ կարծես թե իր տեղն է ընկնում: ՀՀԿ-ի ներկայացուցիչներն այս պահին այլ ելք չունեն, քան Քոչարյանին պաշտպանելը: Նրանք այլեւս անհուսալի աութսայդերների կարգավիճակում են հայտնվել, եւ, ինչպես ցույց տվեցին վերջին մեկ տարվա զարգացումները, վերջիններիս՝ իշխանության վերադառնալու շանսերը նվազագույն են: Հետեւաբար, գոնե քաղաքական ասպարեզից իսպառ չանհետանալու, քիչ թե շատ ջրի վրա մնալու համար նրանց ներքաղաքական պայքարի որոշակի «սնունդ» է հարկավոր: Այս դեպքում Քոչարյանին առնչվող զարգացումները նման հրաշալի «սնունդ» կարող են ծառայել:

Այլ է ԲՀԿ-ի պարագան: Քաղաքական համարվող այս ուժը, իր առաջնորդի գլխավորությամբ, գրեթե միշտ հրաշալի կերպով կողմնորոշվել է բարդ իրադրություններում ու ջրից չոր դուրս եկել: Այլ գործոնների թվում նրանց հաջողության մեջ որոշիչ է եղել հանգամանքը, որ նրանք երբեք չեն հավակնել առաջինը լինելու պատվին:

Ավելին՝ երբեք չեն հավակնել լինել իսկապես քաղաքական, գաղափարական ուժ, քանի որ ի սկզբանե հետապնդել են իշխանական համակարգի ներսում գտնվելու եւ դրա տանիքի տակ բառիս բուն իմաստով «բարգավաճելու» պարզ ու միակ նպատակը: Ի դեպ, նկատենք՝ սա այն դեպքն է, երբ կոնկրետ քաղաքական ուժը քաղաքական ասպարեզում հանդես է եկել առանց «իզմ»-երի: 

Մի խոսքով, ԲՀԿ-ն ու նրա հիմնականում ունեւոր անդամներն ուղղակի ձգտել են պահպանել իրենզ ազդեցությունն ու ունեցվածքը, ոչ ավելին: Իսկ այդ պարագայում արդեն բոլորովին էական չի թվում, թե ով է ժամանակին մասնակցել կուսակցության ստեղծմանն ու հովանավորել դրա գործունեությունը: Կհարցնեք՝ բայց մի՞թե նույն նպատակը չեն հետապնդել օլիգարխներով ու այլեւայլ հարուստնեով լի ՀՀԿ-ի ներկայացուցիչները: Իհարկե, հետապնդել են:

Արդյունքում՝ գրեթե բոլոր ՀՀԿ-ական մեծահարուստները վաղուց արդեն լքել են հարազատ կուսակցությունը եւ դիրքավորվել յուրաքանչյուրն ըստ իր հարմարության: Պատահական չէր, երբ հրապարակման սկզբում մենք հիշատակում էինք հանրապետականների քաղաքական թեւի ներկայացուցիչներին, որոնք թեեւ փոքրաթիվ են, այնուամենայնիվ, կան եւ որոշակի «իզմ»-երի դեռեւս հավատարիմ են մնացել: 

ԲՀԿ-ն այժմ էլ կարծես շատ գոհ է «երկրորդի» իր կարգավիճակից, եւ մեծ հավանականությամբ կարելի է պնդել, որ պարզապես սարսափում է առաջինը լինելու թեկուզեւ աղոտ հեռանկարից: Այդպես նրանց հարմար չէ, նրանք ի սկզբանե այլ կերպ են ծրագրավորվել, այդպես ինչ-որ պահի ամեն ինչ կորցնելու հավանականություն կա: Իսկ ամենահետաքրքիրն այն է, որ այդպես հարմարավետ է նաեւ տվյալ պահին գործող իշխող ուժի համար:

Այդպես էր Քոչարյանի ու Սարգսյանի օրոք, այդպես է նաեւ հիմա: Ոչ մեկի համար էլ թերեւս հաճելի չէ անընդհատ ծոծրակի վրա զգալ ուժեղ ու գաղափարական ընդդիմադիր ուժի սթափեցնող շնչառությունը: 

Այսպիսով՝ ԲՀԿ-ն կարծես թե գտել է հայաստանյան չափանիշներով քաղաքական հարատեւության գաղտնիքը՝ շատ վեր-վեր չթռնել եւ ունեցածը պահելու համար երբեք չհավակնել ավելիին: Իսկ «ծնողներին» վերաբերող անցյալն ընդամենը պարզ լիրիկայի շարքից է: