Ուժեր կան, որ չափն անցնում են, պետք է քայլեր ձեռնարկել

Առաջին հանրապետության 101-ամյակի կապակցությամբ կազմակերպված տոնական միջոցառումներին այս տարի առաջին անգամ չէր մասնակցում Արցախի ղեկավարությունը։ Երեկ ամբողջ օրը պատկան գերատեսչություններից այդպես էլ հստակ բացատրություններ չհնչեցին, թե ինչու չեն հրավիրվել Արցախի պաշտոնյաները, Բակո Սահակյանի խորհրդական Դավիթ Բաբայանն էլ Արցախի պատվիրակության բացակայությունը բացատրել էր նախագահի զբաղվածությամբ, բայց եթե նախագահը զբաղված էր, ապա կարող էին ուրիշներին գործուղել։ Ակնհայտ է, որ Արցախի եւ հայկական էլիտայի միջեւ անջրպետը խորանում է, արդյոք այն վտանգներ չի՞ պարունակում․ այս հարցերի շուրջ զրուցեցինք «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր, ԵԿՄ նախագահ Սասուն Միքայելյանի հետ։

- Պարոն Միքայելյան, ինչո՞ւ Արցախից պատվիրակություն չկար առաջին հանրապետության տոնական միջոցառումներին, արդյոք Հայաստանի եւ Արցախի ղեկավարության միջեւ լարվածությունն այն մակարդակի է հասել, որ այլեւս ցանկալի չէ՞ մի հարթակում կողք կողքի կանգնելը։

- Նման բան չի կարող լինել, եւ մենք չպետք է թույլ տանք դա, ճիշտ հակառակը՝ հարաբերությունները պետք է շատ բարձր մակարդակի վրա պահենք, ամեն մեկս իր տեղում, իր գործունեությամբ, էս տարիների ընթացքում մեր ծանոթությունների շրջանակում պետք է հարաբերություններին դրական լուծում տալ։

- Եթե չկա լարվածություն, ինչո՞ւ պատկան մարմինները չէին հրավիրել արցախցի պաշտոնյաներին։

- Չեմ կարող պատասխանել։

- Ձեզ մոտ հարց չծագե՞ց, որ նրանք երեկ չկային ձեր կողքին։

- Չեմ կարող պատասխանել, տեղյակ չեմ, չեմ էլ ճշտել։

- Ճշտե՞լ եք՝ ինչո՞ւ էին Աղվան Հովսեփյանն ու Սամվել Ալեքսանյանը հայտնվել Տիգրան Ավինյանի կողքին։

- Դա Տիգրան Ավինյանին ուղղեք։

- Որպես իշխանության ներկայացուցիչ՝ ի՞նչ զգացողություններ ունեցաք այդ տեսարանից։

- Ես գիտեմ՝ ում կողքն եմ կանգնում։

- Նշված անձանց կողքը չէի՞ք կանգնի։

- Կանգնել-չկանգնելու խնդիր չկա, բայց էդ բոլոր հարցերը տվեք Տիգրան Ավինյանին։

- Իսկ ընդունո՞ւմ եք, որ լարվածության հիմքը դրեց Ձեր հայտնի հայտարարությունը՝ դեռեւս նախընտրական փուլում, երբ խոսեցիք հեղափոխության հաղթանակի կարեւորության մասին, ասացիք՝ այն ավելի կարեւոր է, քան արցախյան ազատամարտի հաղթանակը, ու այդպես սկսվեց լարումը։ Իսկապես դա պատճա՞ռ էր, թե՞ պատրվակ՝ Ձեր գործընկերների հետ նման լեզվով խոսելու համար։

- Ես չգիտեմ՝ ով է նման կարծիքի, ես հիմա էլ եմ պնդում իմ ասածը, իմ ասածի մեջ թերըմբռնում եղավ, կամ երեւի ես լավ չձեւակերպեցի, ես ասել եմ, որ եթե չլիներ այս շարժումը, Արցախի հարցն էլ էր վտանգված, որովհետեւ էնպիսի իրավիճակ էր ստեղծվել հանրապետությունում, որ թույլ չէին տալիս ժողովուրդը ներկայություն ունենար Արցախի հարցի քննարկումների շուրջ։ Դուք ինձանից լավ գիտեք։ Ես եղել եմ Արցախում եւ էդ անձանց բոլորի հետ հանդիպել եմ, շատ բարիդրացիական հարաբերություններ ունեմ։ Ուղղակի մի քիչ ուրիշ ձեւի ուզեցան ներկայացնել, ո՞նց կարայի ես՝ այդ երկրի, հող ու  ջրի համար կյանք տված մարդ, ուրիշ ձեւի ասեմ, ուրիշ ձեւ գնահատեմ Արցախի շարժման հաղթանակի գինը, առավել եւս, եթե չչափազանցնեմ՝ ինձանից շատ գնահատող չկա։ Ես ո՞նց կարամ սեպ խրեմ Արցախի ու Հայաստանի միջեւ, մենք մարտական ընկերներ ենք, ինչ էլ եղել է տարիների ընթացքում՝ վիճաբանություն, թերըմբռնումներ, մենք պահի տակ միշտ էլ իրար կողքի ենք եղել։

- Իսկ ովքե՞ր են սեպ խրում Արցախի ու Հայաստանի միջեւ։

- Չգիտեմ, չեմ կարող ասել։

- Առայժմ միայն իշխանության ներկայացուցիչներն են հայտարարություններ անում, Արցախի նախագահին են բացատրության կանչում, սա արդյոք հենց այդ սեպը չէ՞, ինչի արդյունք է այս իրողությունը։

- Գիտեք, պահի տակ արտախորհրդարանական ուժեր, որոնք դուրս են մնացել, կարան ավել հայտարարություններ անել, նման կարծիքներից է լարվածություն լինում։

- Արցախի  նախկին եւ գործող նախագահների՝ Ռոբերտ Քոչարյանի կալանքի հարցով ներկայացրած միջնորդությունը սրե՞ց հարաբերությունները։ Չնայած նրանք ասացին, որ ընկերական, մարդասիրական, լարվածությունը թոթափելու քայլ են արել, բայց հակառակ կողմում կարծում են, որ Արցախում հակահեղափոխության են նախապատրաստվում։ Հիմա ո՞ր տեսակետն է ընդունելի Ձեզ համար։

- Ես ո՛չ նա կասեի, ո՛չ մյուսը, ես իմ կարծիքն ունեմ, նման կարգի պաշտոնյաները պետք է լուրջ մոտենային այդ հարցին, որովհետեւ մեր երկրում նաեւ պրոցես է գնացել դրանից առաջ, մարդիկ են ձերբակալվել, որ մեծ դերակատարություն են ունեցել հենց Արցախի համար։ Կարող ա ներքին կարգով իրենք ասել են, բայց ոչ սենց հրապարակային։

- Ձեր դե՞պքը նկատի ունեք։

- Թեկուզ իմ դեպքը, բայց մենակ ես չեմ, դուք գիտեք՝ ինչքան ազատամարտիկներ տարիներով մնացին բանտերում, էդ ինչի՞ իրենց համար չերաշխավորեցին։ Ես որոշ մարդկանց հետ զրուցել եմ, ինձ ասել են, թե ներքին կարգով զրուցել են, բայց արդյունք չի տվել, հիմա էլ կարային ներքին կարգով զրուցեին։ Գիտեք ինչ կա․ լինի երկրի նախագահ, թե վարչապետ, եթե ինքն օրենքի սահմաններում չի գործել, պետք է պատասխանատվության ենթարկվի։ Այդ առումով իմ համար ընկալելի չէր իրենց քայլը։

- Հետեւաբար կարծում եք, որ քողարկված համագործակցությո՞ւն կա Ռոբերտ Քոչարյան-Արցախի նախագահներ-Սերժ Սարգսյան հարթությունում։

- Ես չեմ ուզում էդպես խորանալ, միգուցե իրանք, որպես նախագահներ, դրանից դրդված՝ նման քայլ արին։

- Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարություններ արեց Արցախում հակահեղափոխական օջախ ձեւավորվելու մասին, Ձեր կարծիքով՝ նախկին ուժերն ունե՞ն բավարար ներուժ ռեւանշիստական քայլերի դիմելու, հակահեղափոխություն կազմակերպելու, առավել եւս՝ Արցախում դավադիր պատերազմ հրահրելու։

- Գիտեք ոնց, ուժեր կան, որ իրանց չափն անցնում են, հատկապես նման ուժերը նախկինում իշխանություն են եղել։ Եթե հիշում եք, ես մինչեւ հեղափոխությունը ԱԺ ամբիոնից ելույթ եմ ունեցել ու իրանց ասել եմ, որ էս ժողովրդին դուք եք ուղարկել  հրապարակ, մենք չենք հանել, ո՛չ ես, ո՛չ Նիկոլ Փաշինյանը, ո՛չ մեկելը, հենց իրենց գործունեության արդյունքում նման իրավիճակ ստեղծվեց, ու տեղի ունեցավ թավշյա հեղափոխությունը։ Մենք բոլորս կարանք ուղղություն ցույց տանք, թերացումների մասին խոսանք, բայց ոչ մեկ իրավունք չունի նման քայլի գնալ։

- Ի՞նչ քայլի՝ իշխանություն վերցնելու, հակահեղափոխությա՞ն։

- Հեղափոխությունը ոչ թե անհատներն են արել, անձինք, այլ ժողովուրդը, ոչ մեկ իրավունք չունի ժողովրդի դեմ դուրս գա։ Կարող է կարծիք լինել, տեսակետ լինել, բայց մենք չպետք է թույլ տանք հասնել գործողության։

- Ի՞նչ պետք է անեք։

- Իշխանությունը պետք է լավ աշխատի, մենք էլ՝ որպես իշխանության ներկայացուցիչներ, ամեն քննադատություն, ըմբոստություն պիտի հաշվի առնենք, ոչ թե նախորդների պես՝ դա կուտակվեց, դարձավ պրոբլեմ համայն հայության համար։