Բաց նամակ «հեռավոր ու ոչ չեզոք մարդուն»

Հավանաբար հաջորդ այսպիսի հրապարակումը կանվանվի «Բաց նամակ ոչ այնքան հեռավոր ու ոչ չեզոք մարդուն», եթե նկատի ունենանք, որ ի տարբերություն նախորդ հրապարակման («Բաց նամակ հեռավոր ու բոլորովին չեզոք մարդուն»): Ինչպես կասեր պերեստրոյկայի գլխավոր ճարտարապետ, նույն ինքը՝ ԽՍՀՄ-ը քանդող աշխղեկ Գորբաչովը, Вот, видите процесс пошел (կարծես, խանութներում բանջարեցենի հայտնվելու կապակցությամբ): Նկատի ունեմ, որ ֆեյսբուքյան օգտատեր Manas Manas –ի հա­մար ես արդեն Գագիկ ջան եմ: Հենց այդպես էր նա դիմել ինձ՝ արձագանքելով Лицо карабахской национальности հրապարակմանը: Այդպես են դիմում ինձ իմ հարևանները: Գուցե Manas Manas –ն էլ իմ կողքին է ապրում: Ով իմանա:
Ուրեմն, այսպես, Manas Manas ջան (երբևի հնարավոր կլինի՞ միմյանց ջան ասելով բոլոր գնան ընտրությունների), գուցե աթոռակռվի ու ագահության պահով համաձայնեի ձեզ հետ, բայց ոչ ղարաբաղցիներով երևանցիներին ահաբեկելու ա­ռու­մով: Ենթադրենք, թե եղել է այնպես, ինչպես որոշներն ասում են կամ շահար­կում:

Մի պահ պատկերացնենք, թե Շիրակի մարզում ինչ-որ հանցավոր խումբ է գործում կամ ինչ-որ մարդիկ սադրում են մյուսներին՝ անկարգություններ անելու: Եթե խոսքը մեծամասշտաբ անկարգությունների մասին է, ապա տեղաբնակ ոստիկաններին չի կարելի ներգրավել հասարակական կարգի վերականգնման գործում, քանի որ նրանցից շատերն այդտեղ ապրելու են: Խոսքը վախի մասին չէ, այլ հարգանքի, քանի որ երբեմն ստիպված կլինես ուժ գործադրել, ինչի արդյունքում անկանխա­տեսելի հետևանքներ կառաջանան: Իսկ ոստիկանի նկատմամբ հար­գանքը երբեմն ավելի մեծ կանխարգելիչ գործոն է հանցագործությունները կանխելու համար, քան օրենքով սպառնալը: Հիմա, այդ ոստիկաններն ինչպես թող­նեն իրենց ծնողներին ու իրենց հայրական տներն ու հեռանան: 

Ինչևէ: Հիմա երևանցիներին ծեծելուն անդրադառնանք: Ես երևանցի եմ, բայց մեծագույն հաճույքով կծեծեի այն երևանցիներին, ովքեր խցանումների պատճառ են դառնում և ավտոմեքենան վարում են՝ արհամարելով երթևեկության մյուս մաս­նակիցներին, ովքեր փչացնում են հանրային այգին, որի պահպանման վրա 18 տա­րի է մեծ ջանքեր եմ գործադրում: Նույնիսկ թշնամի երկրից մարդ կբերեի, որպեսզի նրանց ծեծեին, ովքեր իմ խնդրանքն անտեսելով իրենց շներին …անել են տալիս այն կանաչի մեջ, որն իմ պատկերացմամբ երեխաների թավալվելու համար է: Ինչպես չծեծես մեկին, ով իր շանը գերադասում է երեխաներից:

Ծեծելու մասին, կրկին: 2000-ական թվականներին մի պարկեշտ, իսկական տղամարդ ղարաբաղցի (երբ ենք վերջ տալու ղարաբաղցի, սիսիանցի ու նման արտահայտություններին), ում հետ պատիվ եմ ունեցել աշխատելու 1990-ականների վերջին հարկայինում (թերևս համակարգի ամենապարկեշտ անձնա­վորությունն էր), մարզերից մեկում ծեծի է ենթարկում (հավանաբար ոչ ղարա­բաղցի) մեկին, ով մի քանի հոգով մահամերձ էր դարձրել իր ոստիկան եղբորը: Ինքնիրավչություն: Դրա մասին իմացել էր երկրի նախագահը (միտումնավոր չեմ նշում ով) և կարգադրել էր նրան ազատել համակարգից: 

Ծեծելու մասին: Գուցե այն ժամանակ լավ չե՞ն ծեծել, որ այսպես ստացվեց…

Գագիկ Վարդանյան