Մի ողջ պատմություն ենք կորցնում, ո՞րը գրառես, որ մնա․․․

 Բաներ կան, որ պատմություն են, պատմության շունչ կա նրանց մեջ ու եթե այսօր թղթին չհանձնենք, չհիշենք, վաղը մեր սերունդները չեն հասկանալու, թե ինչը ինչու է այդպես։ Արցախցի բարերար Լևոն Հայրապետյանի հյուրանոցի առաջ Ջիվան Գասպարյանի արձանն է տեղադրված։ Հայրենակիցս ժամանակին պատմել է, թե Լևոն Հայրապետյանն ինչու՞ է հատկապես Ջիվան Գասպարյանի արձանը տեղադրել իր հյուրանոցի առաջ: Դա իմացել է 2006 թվականին, երբ ծավալուն հարցազրույց էր վերցրել Լևոնից։ Ահա թե ինչ էր պատմում Լևոն Հայրապետյանը․ «Աշտարակի ձորում սեղան էինք նստել Ժիրինովսկու և Սուրկովի հետ։ ժիրինովսկին դուդուկ ուզեց: Խնդրեցինք, և մաեստրոն՝ Ջիվան Գասպարյանը, եկավ: Ջիվանի հոգեցունց դուդուկը Ժիրինովսկին լացացրեցեց։ Նա ասաց՝ եթե ռուս լինեիր, ես Քո արձանը կդնեի: Ես էլ պատասխանեցի՝ մի անհանգստացիր, նրա արձանը ես եմ կանգնեցնելու: ․․․Եվ կանգնեցրի»: Ինչքա՜ն նման հուշարձաններ, կոթողներ, եկեղեցիներ հանձնեցինք թշնամուն։ Վաղը մեկը հիշելու՞ է, թե ինչ ունեինք Արցախում ու ինչ կորցրինք։ Վաղը մեկը հիշելու՞ է, թե ով է կառուցողը։ Մի ողջ պատմություն ենք կորցնում, ո՞րը գրառես, որ մնա․․․