Խորխե Լուիս Բորխես. Տասնհինգ մետաղադրամ

Մի արեւելյան պոետ

Հարյուր աշուն դիտեցի 
քո աղոտ սկավառակը:
Հարյուր աշուն դիտեցի
քո կամարը կղզիների վրա:
Հարյուր աշնան ընթացքին 
շրթունքներս քիչ չեն լռել:

Անապատը

Տարածությունն առանց ժամանակի:
Լուսինն ավազի գույնին է:
Հիմա, հենց հիմա
մահանում են այրերը՝ Մեթաուրոյի եւ Թաննբերգի:

Անձրեւում է

Ո՞ր երեկվա մեջ, ո՞ր բակերում Կարթագենի,
նույնպես անձրեւում է:

Աստերիոն

Տարին ինձ վարձահատույց  է լինում «արոտավայրերով» մարդկային, 
իսկ ջրամբարի մեջ ջուր կա:
Իմ մեջ հանգուցվում են քարե ուղիները: 
Ինչի՞ց կարող եմ բողոքել:
Արեւամուտին
քիչ ծանրանում է ցուլի գլուխս:

Մի «փոքր» պոետ

Նպատակը մոռացումն է:
Ես վաղ եմ ժամանել: 

Ծննդոց, IV, 8

Առաջին անապատում էր:
Երկու ձեռք նետեցին մեծ քարը:
Գոռոց չեղավ: Եղավ արյուն:
Մահ եղավ առաջին անգամ:
Չեմ հիշում արդեն՝  Աբելն էի, թե Կայենը:

Nortumbria, 900 A. D.

Թո´ղ գայլերը դուրս գան լուսաբացից առաջ.
Սուրը ամենակարճ ճանապարհն է:

Միգել Սերվանտես

Դաժան աստղեր եւ բարեհաճ աստղեր,
նրանք նախագահեցին իմ ծննդյան գիշերը.
Վերջիններին պարտք եմ բանտը,
ուր երազեցի Կիխոտի մասին:

Արեւմուտք

Վերջին նրբանցքը՝ իր արեւամուտով:
Տափաստանի երդմնակալությունը:
Մահվան երդմնակալությունը:
 

Ռետիրո կայարանը

Ժամանակը շախմատ է խաղում բակում
առանց խաղաքարերի: Ճյուղի ճռռոցը 
ճեղքում է գիշերը: Դաշտից դուրս
փոշու եւ երազի ցրված լիգաներ են:
Երկուսս էլ ստվեր ենք, պատճենում ենք այն, ինչ թելադրում են
այլ ստվերները՝ Հերակլիտը եւ Գաուտաման:

Բանտարկյալը

Խարտոց.
Առաջինը՝ երկաթյա ծանր դռներից:
Մի օր ազատ կլինեմ:

Մակբեթ

Մեր գործողությունները շարունակում են իրենց ճանապարհը, 
որ վերջ չունի:
Սպանեցի իմ արքային, որպեսզի Շեքսպիրը
Հյուսի իր ողբերգությունը:

Հավերժություններ

Օձը, որ ծովն է եզրագծում եւ ծովն է,
Յասոնի թին, Սիգուրդի երիտասարդ սուրը:
Ժամանակի մեջ մնում են միայն այն բաները, որ ժամանակից դուրս էին:

E. A. P.

Երազներ, որ տեսա, ջրհորը եւ ճոճանակը:
Մարդն ամբոխից. Լույս…
Բայց նաեւ այն մյուսը…

Լրտեսը

Մարտերի հանրային լույսի ներքո
ուրիշներն իրենց կյանքն են տալիս հայրենիքին
եւ մարմարն է հիշում նրանց:
Ես կուրորեն թափառեցի քաղաքներում, որ ատում եմ:
Ես տվեցի նրան այլ բաներ:
Ես հրաժարվեցի իմ պատվից,
դավաճանեցի նրանց, ովքեր ինձ իրենց ընկերն էին համարում,
գնեցի խիղճը,
վիրավորեցի հայրենիքի անունից,
Ես ընդունեցի անպատվությունը:

Թարգմանությունն իսպաներենից` Աղավնի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ
«Մշակութային Հրապարակ» ամսաթերթ